แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า คดีนี้ เป็นคดีความผิดต่อส่วนตัว บัดนี้ นายสมพงษ์รวยฟูพันธ์และนายวสันต์ภมรบุตร ซึ่งเป็นผู้เสียหายร่วมกับโจทก์ ได้ยอมความกับจำเลยโดยถูกต้องตามกฎหมายแล้ว ดังปรากฏตามหนังสือยอมความท้ายคำร้องนี้ ดังนั้น สิทธินำคดีอาญามาฟ้องของโจทก์ย่อมระงับไปตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 39(2)ขอศาลได้โปรดมีคำสั่งจำหน่ายคดีเสียด้วย
หมายเหตุ ไม่ปรากฏหลักฐานว่าโจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้วหรือไม่โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 352,353ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว เห็นว่าคดีโจทก์มีมูล จึงมีคำสั่งให้ประทับฟ้องไว้พิจารณา
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 352 จำคุก 2 ปี นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยฎีกา (อันดับ 134)
จำเลยยื่นคำร้องดังกล่าว (อันดับ 141)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้วเห็นว่า โจทก์ซึ่งเป็นผู้เสียหายยังมิได้ถอนคำร้องทุกข์หรือถอนฟ้องแม้นายสมพงษ์รวยฟูพันธ์ กับนายสันต์ภมรบุตร จะอ้างเป็นหุ้นส่วนกับโจทก์และได้ตกลงยอมความกับจำเลยแล้วก็ตาม แต่หาทำให้คดีที่โจทก์ฟ้องต้องระงับไปไม่จึงจำหน่ายคดีไม่ได้ ให้ยกคำร้อง
