แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ภาค 1 มิได้พิพากษาเกินคำขอท้ายฟ้องของโจทก์ตามที่จำเลยฎีกาแต่ประการใด ฎีกาของจำเลยในส่วนนี้จึงเป็น ฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายที่ไม่เป็นสาระแก่คดี ส่วนฎีกาในข้ออื่น ๆ ของจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 จึงไม่รับฎีกา ของจำเลย จำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยที่เกี่ยวกับบทลงโทษตามกฎหมายของศาลชั้นต้นไม่ถูกต้องตามคำขอท้ายฟ้องโจทก์และ ขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายที่เป็นคุณแก่จำเลยเป็นฎีกาในปัญหา ข้อกฎหมายจึงไม่ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218,219,220โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป หมายเหตุ ไม่ปรากฏหลักฐานว่าโจทก์ได้รับสำเนาคำร้อง แล้วหรือไม่ ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติ การพนัน พ.ศ. 2474 มาตรา 4,5,6,10, 12(1),15 ที่แก้ไขแล้ว จำคุก 6 เดือน จำเลยให้การรับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 3 เดือน พิเคราะห์ถึงพฤติการณ์แห่งคดีแล้วไม่เห็นสมควร รอการลงโทษและริบของกลาง ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 51) จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 52)
คำสั่ง พิเคราะห์แล้วเห็นว่าตามฟ้องโจทก์ขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติการพนัน ซึ่งใช้อยู่ในขณะกระทำความผิดและ ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ภาค 1 ก็ได้พิพากษาลงโทษจำเลยตาม บทบัญญัตินั้น จึงไม่มีข้อกฎหมายที่เป็นปัญหาอันจะยกขึ้นมา ฎีกาได้ ฎีกาข้อกฎหมายของจำเลยจึงไม่เป็นสาระ ที่ศาลชั้นต้น สั่งไม่รับฎีกาของจำเลยนั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
