แหล่งที่มา : สำนักงานเลขานุการคณะกรรมการวินิจฉัยฯ
ย่อสั้น
คดีนี้ แม้จำเลยที่ ๑ เป็นหน่วยงานทางปกครอง และจำเลยที่ ๒ จะเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐ ตามมาตรา ๓ แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒ ก็ตาม แต่ข้อเท็จจริงตามคำฟ้องโจทก์อ้างว่า จำเลยทั้งสองสร้างสะพานไม้และศาลาที่พักรุกล้ำเข้าไปในที่ดินพิพาทของโจทก์ทั้งสามซึ่งเป็นผู้มีสิทธิครอบครองที่ดินพิพาทตาม น.ส. ๓ ร่วมกับผู้มีชื่ออีกหลายคน ขอให้จำเลยทั้งสองรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างออกไปจากที่ดินพิพาทและห้ามจำเลยทั้งสองและบริวารเข้าเกี่ยวข้องรบกวนการครอบครองที่ดินดังกล่าว การที่จำเลยทั้งสองให้การว่า โจทก์ทั้งสามไม่ได้เข้าครอบครองทำประโยชน์ในที่ดินพิพาทเกิน ๕ ปีติดต่อกัน ที่ดินพิพาทจึงเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินนั้น การที่ศาลจะมีคำพิพากษาหรือคำสั่งตามคำขอของโจทก์ทั้งสามได้ จำต้องพิจารณาให้ได้ความเสียก่อนว่า ที่ดินที่พิพาทเป็นของโจทก์ทั้งสามตามที่กล่าวอ้างหรือเป็นที่สาธารณสมบัติของแผ่นดินเป็นสำคัญ แล้วจึงจะพิจารณาประเด็นอื่นได้ต่อไป จึงเป็นคดีพิพาทเกี่ยวกับสิทธิในที่ดิน อยู่ในอำนาจของศาลยุติธรรม
