แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฎีกาของจำเลยที่ว่า จำเลยไม่ได้เป็นคู่สัญญากับโจทก์จึงไม่ต้องรับผิดชำระเงิน 20,000 บาทให้แก่โจทก์นั้นเป็นฎีกาโต้เถียงในข้อเท็จจริง ต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248ส่วนฎีกาที่ว่า ศาลอุทธรณ์ไม่มีสิทธิวินิจฉัยในประเด็นที่ว่า จำเลยผิดสัญญาหรือไม่ โดยชอบที่จะย้อนสำนวนไปให้ศาลชั้นต้นวินิจฉัยแล้วพิพากษาใหม่นั้น เมื่อศาลอุทธรณ์วินิจฉัยแล้วฟังได้ว่า จำเลยเป็นคู่สัญญากับโจทก์และได้รับเงินมัดจำค่าซื้อรถไว้จากโจทก์จำนวน 20,000 บาท ตามที่โจทก์อ้างดังนี้แล้ว ศาลอุทธรณ์ก็ย่อมมีสิทธิจะหยิบยกประเด็นข้อนี้ตามที่ศาลชั้นต้นได้กำหนดไว้ขึ้นวินิจฉัยต่อไปว่า จำเลยจะต้องคืนเงินมัดจำที่รับไว้ให้แก่โจทก์ตามฟ้องอีกหรือไม่ โดยไม่จำเป็นต้องย้อนสำนวนคืนไปให้ศาลชั้นต้นวินิจฉัยอีกได้ ไม่เป็นการขัดต่อกระบวนพิจารณา
