แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
คดีที่โจทก์ฟ้องเรียกค่านายหน้าจากการขายที่ดิน ไม่ใช่เป็นคดีเกี่ยวด้วยอสังหาริมทรัพย์
ย่อยาว
คดีนี้ โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยทั้งสามร่วมกันและแทนกันชำระเงินค่านายหน้าให้โจทก์ 20,000 บาท กับค่าเสียหาย ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องศาลอุทธรณ์พิพากษายืน โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาโจทก์ เพราะต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 248 ฉบับที่ 6 มาตรา 6 โจทก์ยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งอ้างว่าคำฟ้องของโจทก์เป็นคดีเกี่ยวด้วยอสังหาริมทรัพย์และฎีกาของโจทก์เป็นปัญหาข้อกฎหมาย
ศาลฎีกามีคำสั่งว่า “ฎีกาของโจทก์เป็นข้อเท็จจริง คำฟ้องโจทก์เรียกค่านายหน้าจากการขายที่ดิน ไม่ใช่เป็นคดีเกี่ยวแก่อสังหาริมทรัพย์โจทก์ยื่นฎีกาเมื่อพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง (ฉบับที่ 6) พ.ศ. 2518 ใช้บังคับแล้ว จึงต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงตามพระราชบัญญัตินั้น ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของโจทก์ชอบแล้ว ให้ยกคำร้องของโจทก์”
