แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยขอให้ศาลสั่งปล่อยชั่วคราวในระหว่างฎีกาโดยผู้ขอประกันขอใช้เงินสดจำนวน 30,000 บาท ซึ่งเป็นหลักทรัพย์เดิมที่ได้วางไว้แล้วเป็นหลักประกัน
หมายเหตุ ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83,335 ให้จำคุก 4 ปี คำรับสารภาพชั้นสอบสวนของจำเลยเป็นประโยชน์ต่อการพิจารณา ลดโทษให้หนึ่งในสาม คงจำคุก 2 ปี 4 เดือน
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335(1),(3) และ (7) ให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335 วรรคสาม นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่าศาลอุทธรณ์เพียงแต่แก้บทมาตราลงโทษมิได้แก้โทษ จึงเป็นการแก้ไขเล็กน้อย ฎีกาจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 218 จึงไม่รับ (อันดับ 53 แผ่นที่ 2)
จำเลยยื่นคำร้องดังกล่าว (อันดับ 42)
จำเลยเคยยื่นคำร้องขอให้ปล่อยชั่วคราวในระหว่างฎีกามาแล้วครั้งหนึ่ง ศาลฎีกามีคำสั่งยกคำร้อง (อันดับ 51)
ศาลชั้นต้นอนุญาตให้ปล่อยจำเลยชั่วคราว และในชั้นอุทธรณ์ศาลชั้นต้นตีราคาประกัน 30,000 บาท (อันดับ 35 แผ่นที่ 2)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาของจำเลย โดยอ้างเหตุผลว่าเป็นฎีกาที่ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218ในชั้นนี้จึงไม่มีเหตุที่จะพิจารณาให้ปล่อยจำเลยชั่วคราว ให้ยกคำร้อง
