แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของโจทก์เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 220 จึงไม่รับ
โจทก์เห็นว่า ฎีกาโจทก์เป็นปัญหาข้อกฎหมาย ศาลอุทธรณ์นำข้อเท็จจริงมาปรับแก่ข้อกฎหมายในความผิดตามฟ้องที่ไม่ถูกต้องไม่ชอบด้วยกระบวนพิจารณา โปรดมีคำสั่งให้ศาลชั้นต้นรับฎีกาของโจทก์ไว้ดำเนินการต่อไป
หมายเหตุ จำเลยยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 177
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วเห็นว่าคดีมีมูล ให้ประทับฟ้องไว้พิจารณา
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ฯลฯ
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 61)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 63)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ศาลล่างทั้งสองวินิจฉัยว่า จำเลยเบิกความในคดีก่อนตามคำบอกเล่าของผู้อื่นโดยไม่รู้ว่าข้อที่เบิกความนั้นเป็นเท็จขาดเจตนากระทำผิดโจทก์ฎีกาว่า การเบิกความถึงข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น จะต้องรับผิดตามคำเบิกความนั้นโดยไม่คำนึงว่าข้อเท็จจริงที่ได้รับมานั้นถูกต้องหรือไม่ และจำเลยรู้ข้อเท็จจริงเรื่องที่พิพาทกันตั้งแต่ก่อนเบิกความแล้ว เป็นการฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของโจทก์ชอบแล้วให้ยกคำร้อง
