แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า รับฎีกาเฉพาะข้อหาตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 320 ส่วนข้อหาความผิดตามพระราชบัญญัติจัดหางานและคุ้มครองคนหางาน พ.ศ. 2511 เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงซึ่งถึงที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 218 จึงไม่รับฎีกาในปัญหาดังกล่าว
จำเลยที่ 2 เห็นว่า ฎีกาของจำเลยที่ 2 ในข้อ 2.2 เป็นปัญหาข้อกฎหมายอย่างชัดแจ้งแล้วว่า การที่จำเลยที่ 2 ไม่ได้เรียก และรับค่าบริการ เพียงแต่เป็นผู้ดำเนินการจองตั๋วเครื่องบินเท่านั้นไม่ถือเป็นการจัดหางานโดยเรียก และรับค่าบริการ จึงไม่ต้องด้วยองค์ประกอบอันจะเป็นความผิดตาม พระราชบัญญัติจัดหางานและคุ้มครองคนหางาน พ.ศ. 2511 มาตรา 7 เพื่อประโยชน์แห่งความยุติธรรมโปรดมีคำสั่งรับฎีกาของจำเลยที่ 2 ในข้อ 2.2 นี้ไว้พิจารณาต่อไปด้วย
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 100)
คดีนี้ ศาลชั้นต้นพิจารณาพิพากษารวมกับคดีอื่นอีกหนึ่งสำนวนโดยเรียกจำเลยในคดีนี้ว่า จำเลยที่ 2
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยที่ 2 มีความผิดตามพระราชบัญญัติจัดหางานและคุ้มครองคนหางาน พ.ศ. 2511 มาตรา 7,27 จำคุก1 เดือน ฯลฯ
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยที่ 2 มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 320 อีกกระทงหนึ่ง จำคุก 2 ปี ฯลฯ รวมจำคุกจำเลยที่ 22 ปี 1 เดือน นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยที่ 2 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับดังกล่าว (อันดับ 97)
จำเลยที่ 2 จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 100)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้วเห็นว่า ความผิดตามพระราชบัญญัติจัดหางานและคุ้มครองคนหางาน พ.ศ. 2511 ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นโดยฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยที่ 2 มีความผิดจัดหางานโดยเรียกหรือรับค่าบริการโดยมิได้รับอนุญาต จำคุก 1 เดือน จำเลยที่ 2 ฎีกาข้อ 2.2 ว่า จำเลยที่ 2 ไม่ได้เป็นผู้จัดหางาน ไม่ได้เรียกหรือรับค่าบริการ ไม่มีความผิด จึงเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 ที่ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาของจำเลยที่ 2 ดังกล่าวชอบแล้ว ยกคำร้อง
