แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 จึงไม่รับฎีกาจำเลยเห็นว่า อาศัยความตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 224 จำเลยจึงต้องยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งต่อศาลฎีกา และว่าเมื่อศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาจำเลยเพราะเป็นฎีกาข้อเท็จจริงจำเลยจึงขอเพิ่มเติมฎีกาเป็นข้อกฎหมายว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุมไม่ชัดแจ้งไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158อันเป็นปัญหาเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย โปรดรับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาด้วย
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 27 แผ่นที่ 2)
ระหว่างพิจารณา ผู้เสียหายขอเข้าเป็นโจทก์ร่วมศาลชั้นต้นอนุญาตศาลอุทธรณ์พิพากษายืนว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 การกระทำสองกรรมลงโทษจำคุกกรรมละ 1 ปี รวมจำคุก 2 ปี จำเลยให้การรับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่งคงจำคุก 1 ปี ฯลฯ
ศาลชั้นต้นอ่านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ให้คู่ความฟังเมื่อวันที่ 24มีนาคม 2529
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 25 แผ่นที่ 2)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 27 แผ่นที่ 2)
คำสั่ง
ที่จำเลยขอเพิ่มเติมฎีกาเป็นข้อกฎหมายว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุมไม่ชัดแจ้งไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158นั้น ปรากฏว่าคดีนี้ศาลชั้นต้นอ่านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ให้คู่ความฟังเมื่อวันที่ 24 มีนาคม 2529 จำเลยยื่นขอเพิ่มเติมฎีกาดังกล่าวต่อทัณฑสถานหญิงเมื่อวันที่ 26 เมษายน 2529 เกินกำหนดหนึ่งเดือนจึงเป็นการฝ่าฝืนต่อบทบัญญัติมาตรา 216 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย ส่วนฎีกาจำเลยฉบับลงวันที่ 7 เมษายน 2529 นั้น ศาลฎีกาพิเคราะห์แล้วเห็นว่าเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามมิให้ฎีกาศาลชั้นต้นไม่รับฎีกา ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
