แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า โจทก์มิได้คัดค้านคำพิพากษาศาลแรงงานกลางในปัญหาข้อกฎหมายแต่อย่างใดจึงเป็นอุทธรณ์ไม่ชอบ จึงไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์
โจทก์เห็นว่า อุทธรณ์ข้อ 1 ข้อ 3 และข้อ 4 ของโจทก์เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมายว่า โจทก์เป็นลูกจ้างประจำของจำเลยและอุทธรณ์ข้อ 2 ก็เป็นปัญหาข้อกฎหมายว่าจำเลยเลิกจ้างโจทก์หรือไม่ ซึ่งการเลิกจ้างหมายความถึงการที่จำเลยไม่จ่ายค่าจ้างให้โจทก์ด้วย เมื่อโจทก์เป็นลูกจ้างประจำของจำเลยมาเกินกว่า 3 ปีจำเลยเลิกจ้างโจทก์โดยที่โจทก์ไม่มีความผิด เป็นการเลิกจ้างไม่เป็นธรรม และจำเลยต้องจ่ายค่าชดเชยแก่โจทก์ตามประกาศกระทรวงมหาดไทยเรื่องการคุ้มครองแรงงาน ข้อ 46(3) เป็นเงินจำนวน 12,800 บาทโปรดมีคำสั่งรับอุทธรณ์ของโจทก์ เพื่อดำเนินการต่อไป
หมายเหตุ จำเลยได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 15)
โจทก์ฟ้องขอให้ศาลบังคับจำเลยจ่ายค่าชดเชยเป็นเงิน 45,000 บาทแก่โจทก์
ศาลแรงงานกลางพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 11)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 12)
คำสั่ง
โจทก์ลาออกจากงานหรือจำเลยเลิกจ้างเป็นข้อเท็จจริงส่วนข้ออุทธรณ์ที่ขอค่าชดเชยสำหรับการออกจากงานครั้งแรก เมื่อสามปีที่ล่วงมาแล้วนั้นไม่เป็นประเด็นตามคำฟ้อง จึงเป็นอุทธรณ์นอกฟ้องนอกประเด็น ศาลแรงงานกลางไม่รับอุทธรณ์โจทก์ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
