แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของจำเลยเป็นการฎีกาคำสั่งศาลอุทธรณ์เกี่ยวกับคำสั่งเรื่องขอทุเลาการบังคับคดีที่อยู่ในระหว่างการพิจารณาของศาลอุทธรณ์ จำเลยย่อมไม่มีอำนาจฎีกาได้จึงไม่รับฎีกาจำเลย
จำเลยเห็นว่า เหตุผลที่จำเลยขอทุเลาการบังคับไว้ในระหว่างอุทธรณ์นับว่ามีเหตุผลอันสมควรที่ศาลชั้นต้นจะรับฎีกาไว้พิจารณาฉะนั้นเพื่อความเป็นธรรม โปรดมีคำสั่งรับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาต่อไปด้วย
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 20)
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยและบริวารขนย้ายออกจากบ้านเลขที่ 88/6 ตำบลวารินชำราบอำเภอวารินชำราบจังหวัดอุบลราชธานี และห้ามเกี่ยวข้องกับทรัพย์พิพาทกับให้ชดใช้ค่าเสียหายจำนวน 32,000 บาท พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปี นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จ และชดใช้ค่าเสียหายเดือนละ1,000 บาท นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะออกจากที่พิพาทให้แก่โจทก์
จำเลยอุทธรณ์ พร้อมกับยื่นคำร้องขอทุเลาการบังคับ ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งว่า พิเคราะห์แล้ว คดีไม่มีเหตุสมควรอนุญาตให้ทุเลาการบังคับไว้ในระหว่างอุทธรณ์ให้ยกคำร้อง
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับดังกล่าว (อันดับ 9)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 10)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คำสั่งขอทุเลาการบังคับคดีตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 231 เป็นอำนาจของศาลแต่ละศาลเป็นชั้น ๆ ไป เมื่อศาลอุทธรณ์สั่งอย่างใดแล้วคู่ความจะฎีกาไม่ได้ ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาจำเลยจึงชอบแล้ว ให้ยกคำร้องค่าคำร้องเป็นพับ
