แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีนี้ จำนวนทุนทรัพย์ที่พิพาทกันในชั้นฎีกาไม่เกิน 200,000 บาท และเป็นทรัพย์ที่อาจให้เช่าได้ไม่เกินเดือนละ 10,000 บาท และฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้าม ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 จึงไม่รับฎีกา
จำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยเป็นเรื่องสิทธิในครอบครัวเป็นคดีฟ้องขอให้ปลดเปลื้องทุกข์อันไม่อาจคำนวณเป็นราคาเงินได้ จำเลยจึงฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงได้ ไม่ขัดต่อประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคสองที่แก้ไขใหม่ โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยด้วย
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 83)
ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน ให้ขับไล่จำเลยและบริวารออกจากบ้านเลขที่ 172 หมู่ 5 ตำบลบ้านแยง อำเภอนครไทยจังหวัดพิษณุโลก และห้ามเกี่ยวข้องกับที่ดิน สทก.1เลขที่ 25 ระวางหมายเลข 5142-4 อำเภอนครไทยจังหวัดพิษณุโลก กับให้จำเลยชดใช้ค่าเสียหายเดือนละ 600 บาทนับแต่วันฟ้อง (วันที่ 17 มกราคม 2533) เป็นต้นไปจนกว่า จำเลยและบริวารจะออกจากบ้านและที่ดินพิพาท
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 91)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ โดยมิได้นำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ต่อศาล (อันดับ 93)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้วเห็นว่า คดีนี้มีประเด็นข้อพิพาทว่าบ้านและที่ดินพิพาทเป็นของโจทก์หรือไม่ อันเป็นคดีที่พิพาทเกี่ยวกับทรัพย์มิใช่สิทธิในครอบครัว เมื่อทุนทรัพย์ ในชั้นฎีกาไม่เกิน 200,000 บาท และเป็นทรัพย์ที่อาจให้เช่า ได้ไม่เกินเดือนละ 10,000 บาท จึงต้องห้ามฎีกาใน ปัญหาข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคแรก ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาของจำเลย ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
