แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีนี้ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลล่าง และให้ลงโทษจำคุกจำเลยไม่เกินห้าปี ฎีกาจำเลยเป็นฎีกาดุลพินิจในการวางโทษ จึงเป็นฎีกาปัญหา ข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 218 วรรคหนึ่ง ไม่รับฎีกาจำเลย
จำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยไม่ใช่ฎีกาข้อเท็จจริงแต่เป็นฎีกาปัญหาข้อกฎหมายฎีกาของจำเลยจึงไม่ต้องห้ามโปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาต่อไปด้วย
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 61)
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดฐานใช้รถที่ไม่ได้เสียภาษีให้ถูกต้องตามพระราชบัญญัติการขนส่งทางบก พ.ศ. 2522มาตรา 71,148 ให้ปรับ 10,000 บาท มีความผิดฐานกระทำโดยประมาท เป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่บุคคลและทรัพย์สิน ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 291,300,390 พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 43(4),157 เป็นกรรมเดียวผิดกฎหมายหลายบทให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 291 ซึ่งเป็นบทหนักที่สุด แต่จำเลยได้พยายามบรรเทาความเสียหาย แก่ผู้เสียหายบางส่วนจนพอใจไม่ติดใจเอาโทษจำเลยอีกเห็นควร วางโทษสถานเบา ให้จำคุก 14 เดือน และจำเลยมีความผิดฐาน หลบหนีไม่หยุดช่วยเหลือแจ้งเหตุตามพระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 78 วรรคสอง,160 ที่แก้ไขใหม่ ให้จำคุก 2 เดือน เรียงกระทงลงโทษรวมสามกระทง ลงโทษจำคุก 16 เดือน ปรับ 10,000 บาท จำเลยให้การรับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 8 เดือน ปรับ 5,000 บาท
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 59)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 61)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ฎีกาของจำเลยขอให้ศาลรอการลงโทษแก่จำเลย เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 วรรคหนึ่งศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
