แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยมีหน้าที่เฝ้าไม้ซุงแล้วถูกใช้ให้คุมแพซุงล่องลงมา ระหว่างทางจำเลยได้ลักไม้ซุงที่คุมไป จำเลยย่อมมีผิดฐานลักทรัพย์ของนายจ้าง เพราะผู้อื่นเป็นผู้มีหน้าที่ตรวจควบคุมดูแลไม้ที่ล่องโดยตรง ไม่ใช่หน้าที่ของจำเลย จำเลยไม่ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ดูแลรักษาหรือจัดการหรือใช้สอยโดยเฉพาะในการนี้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อระหว่างวันที่ 4 ถึงวันที่ 5 มิถุนายน 2494 จำเลยได้ลักไม้ซุง 6 ต้นราคา 15,300 บาท ของบริษัทอิสเอเซียติกจำกัด ซึ่งอยู่ความครอบครองดูแลรักษาของนางวงษ์ ใจเอื้อ ซึ่งเป็นนายจ้างของจำเลยไปขอให้ลงโทษ
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
อัยการโจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับว่า จำเลยผิดตามกฎหมายอาญา มาตรา 294(5) จำคุก 2 ปี
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า นายวงศ์ พี่ของจำเลยทำงานอยู่กับบริษัทอิสเอเชียติค จำกัด มีหน้าที่ควบคุมดูแลรักษาไม้ซุงสักในอู่ของบริษัทฯ ที่ปากคลองรังสิต จำเลยเป็นลูกจ้าง เฝ้าอยู่กับนายวงศ์ในงบเงินของบริษัทฯ นายวงศ์มีหน้าที่จัดปล่อยแพซุงด้วย โดยจ้างนายเสงี่ยม เรืองทอง เป็นผู้คุมการล่อง นายเสงี่ยมป่วย จึงให้จำเลยคุมการล่องแพแทนโดยนายวงศ์ไม่ทราบเรื่อง จำเลยเป็นผู้ไปว่าจ้างเลื่อยไม้ของกลาง ศษลฎีกาฟังว่าจำเลยร่วมเป็นตัวการเอาไม้ของกลางไปที่โรงเลื่อย จำเลยจึงมีผิดฐานลักทรัพย์ของนายจ้าง เพราะนายวงศ์มีหน้าที่ตรวจควบคุมดูแลไม้ที่ล่องโดยตรง ไม่ใช่หน้าที่จำเลย จำเลยมิได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ดูแลรักษาหรือจัดการหรือใช้สอย โดยเฉพาะในการนี้ จำเลยจึงควรมีความผิดรับโทษตามที่ศาลอุทธรณ์ชี้ขาดมาแต่จำเลยรับสารภาพชั้นสอบสวนจึงพิพากษาแก้โทษลดให้ตามมาตรา 59ลง 1 ใน 3 คงจำคุก 1 ปี 4 เดือน
