แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คำว่า’ท้องที่’ ใน มาตรา 8(6) หมายความถึงเขตท้องที่แห่งการปกครองอันได้แบ่งไว้แล้วอย่างแจ้งชัด เช่นจังหวัด, ตำบล, อำเภอ, หมู่บ้าน
เมื่อประกาศคณะกรรมการฯระบุห้ามการขนย้ายเพียงเขตอำเภอแม้จำเลยขนย้ายข้ามเขตตำบลแต่อยู่ในอำเภอเดียวกัน ก็ไม่เป็นผิดตามประกาศฯ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยขนย้ายข้าวสารรวม 400 ก.ก. จากตำบลหนองแสงไปตำบลอาษามารถโดยมิได้รับอนุญาต เป็นการฝ่าฝืนประกาศของคณะกรรมการส่วนจังหวัดป้องกันการค้ากำไรเกินควรจังหวัดนครพนม ฉบับที่ 2/2499 เรื่องควบคุมข้าวเปลือกและข้าวสารทุกขนิด ซึ่งอาศัยอำนาจตาม มาตรา 8, 10 พระราชบัญญัติป้องกันการค้ากำไรเกินควร พ.ศ. 2490
จำเลยรับสารภาพ
ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลล่างทั้งสอง ให้ยกฟ้องโจทก์ โดยศาลฎีกาเห็นว่าตาม มาตรา 8(6) พระราชบัญญัติป้องกันการค้ากำไรเกินควร พ.ศ. 2490 ซึ่งบัญญัติให้คณะกรรมการมีอำนาจ “ห้ามการส่งออกไปนอก หรือ นำเข้ามา ใน ท้องที่ใดท้องที่หนึ่ง” นั้น ย่อมหมายความถึงเขตท้องที่แห่งการปกครองอันได้แบ่งไว้แล้วอย่างแจ้งชัด เช่น จังหวัด, ตำบล, อำเภอ, หมู่บ้าน ความผิดจะบังเกิดขึ้นเมื่อผู้นั้นกระทำการฝ่าฝืนโดย ส่งออกไปนอกเขตท้องที่ หรือนำเข้ามาในเขตท้องที่ซึ่งระบุห้ามไว้ แต่ตามประกาศคณะกรรมการฯ ข้อ 3 ระบุห้ามเพียงเขตอำเภอ หาได้ระบุห้ามถึงการกระทำในเขตท้องที่ตำบลหรือหมู่บ้านไม่แต่กลับห้ามขนย้ายภายในเขตอำเภอทั้งอำเภอ มิได้จำกัดท้องที่ตำบลหรือหมู่บ้านที่ห้ามโดยเฉพาะ เป็นการห้ามมิให้ขนย้ายเคลื่อนที่ได้เสียตลอดทั้งอำเภอ ซึ่งมิได้เป็นการห้ามการส่งออกนอกหรือการนำเข้าในท้องที่ที่ห้ามตำบลใด ถ้าจะถือว่าการขนย้ายในเขตอำเภอเดียวกัน เรียกว่าขนย้ายต่างท้องที่แล้ว ก็อาจกินความไปถึงแก่ว่าห้ามมิให้เคลื่อนที่เสียเลย ซึ่งไม่ตรงต่อความมุ่งหมายของกฎหมายที่ให้อำนาจ เพราะการขยับเขยื้อนเคลื่อนที่เล็กน้อยเพียงจากบ้านข้างเคียงก็เป็นผิดเสียแล้ว ซึ่งหาถูกต้องไม่ คดีนี้จำเลยขนย้ายในเขตอำเภอเดียวกัน หาเป็นความผิดตามประกาศไม่
