แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
ผู้ร้องอุทธรณ์คัดค้านคำสั่งของศาลล้มละลายกลางว่า คำร้องของผู้ร้องเป็นการคัดค้านคำสั่งของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์แล้ว และการที่ผู้รับมอบอำนาจของผู้ร้องยื่นคำขอรับชำระหนี้ล่าช้ากว่ากำหนดก็เพราะเจ็บป่วย อันเป็นเหตุสุดวิสัยจึงขอให้ขยายระยะเวลาในการยื่นคำขอรับชำระหนี้นั้น เป็นการอุทธรณ์คัดค้านคำสั่งวินิจฉัยชี้ขาดคดีของศาลในส่วนที่เกี่ยวกับการฟื้นฟูกิจการ ซึ่งต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ตามพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483 มาตรา 90/79ทั้งไม่ปรากฏว่าอธิบดีผู้พิพากษาศาลล้มละลายกลางอนุญาตให้อุทธรณ์เป็นหนังสือตามมาตรา 90/79(4) ผู้ร้องจึงไม่มีสิทธิอุทธรณ์
ย่อยาว
คดีสืบเนื่องมาจากศาลแพ่งมีคำสั่งให้ฟื้นฟูกิจการของบริษัทนามประเสริฐก่อสร้าง จำกัด ลูกหนี้ผู้ร้องขอ และตั้งให้บริษัทเฟอร์เรียร์ฮอดจ์สัน จำกัด เป็นผู้ทำแผน ผู้ร้องได้ยื่นคำขอรับชำระหนี้ที่ลูกหนี้เป็นหนี้ค่าซื้อขายสินค้าประเภทหินคลุกกับดอกเบี้ยรวมจำนวน 2,848,044บาท ต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ แต่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ไม่รับคำขอรับชำระหนี้เพราะผู้ร้องยื่นคำขอรับชำระหนี้เกินกว่ากำหนดระยะเวลาที่กฎหมายกำหนด
ต่อมาผู้ร้องได้ยื่นคำร้องต่อศาลล้มละลายกลางซึ่งรับโอนคดีจากศาลแพ่งขอขยายระยะเวลาในการยื่นคำขอรับชำระหนี้ต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ออกไปอีก 15 วัน นับแต่วันที่ศาลมีคำสั่งอนุญาตและมีคำสั่งให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์รับคำขอรับชำระหนี้ของผู้ร้อง
ศาลล้มละลายกลางตรวจคำร้องแล้วมีคำสั่งยกคำร้อง
ผู้ร้องอุทธรณ์
ศาลฎีกาแผนกคดีล้มละลายวินิจฉัยว่า “ที่ผู้ร้องอุทธรณ์คัดค้านคำสั่งศาลล้มละลายกลางโดยอ้างว่า คำร้องของผู้ร้องที่ยื่นต่อศาลล้มละลายกลางมีข้อความว่า การที่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ไม่รับคำขอรับชำระหนี้ของผู้ร้องทำให้ผู้ร้องถูกตัดสิทธิไม่ให้รับชำระหนี้ และไม่มีสิทธิออกเสียงในการประชุมเจ้าหนี้เพื่อพิจารณาแผนฟื้นฟูกิจการของผู้ร้องขอ ทำให้ผู้ร้องได้รับความเสียหายเป็นการคัดค้านคำสั่งของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ว่าเป็นคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายแล้ว และการที่ผู้รับมอบอำนาจของผู้ร้องยื่นคำขอรับชำระหนี้ต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ล่าช้ากว่ากำหนดก็เพราะเจ็บป่วย อันเป็นเหตุสุดวิสัยตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 23 จึงขอให้ศาลฎีกาขยายระยะเวลาในการยื่นคำขอรับชำระหนี้ของผู้ร้องนั้น เป็นการอุทธรณ์คัดค้านคำสั่งวินิจฉัยชี้ขาดคดีของศาลในส่วนที่เกี่ยวกับการฟื้นฟูกิจการต้องห้ามตามพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483 มาตรา 90/79ทั้งไม่ปรากฏว่าอธิบดีผู้พิพากษาศาลล้มละลายกลางอนุญาตให้อุทธรณ์เป็นหนังสือตามมาตรา 90/79(4) ผู้ร้องจึงไม่มีสิทธิอุทธรณ์ที่ศาลล้มละลายกลางมีคำสั่งรับอุทธรณ์ของผู้ร้อง เป็นการไม่ชอบศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย”
พิพากษายกอุทธรณ์ของผู้ร้อง
