แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
การที่จำเลยพูดบอกโจทก์ในขณะพาผู้ซื้อมาตกลงราคากับจำเลยว่า ถ้าขายในราคาที่ผู้ซื้อต่อไม่ใช่ราคาที่บอกขาย จำเลยไม่ให้ค่านายหน้า โจทก์ไม่คัดค้าน ศาลวินิจฉัยว่าสัญญาให้ค่านายหน้าเป็นอันสิ้นสุดยกเลิกกันนั้น เป็นการที่ศาลชั้นต้นวินิจฉัยข้อเท็จจริงที่รวมอยู่ในประเด็นที่ศาลกำหนดไว้ว่า จำเลยตกลงให้โจทก์เป็นนายหน้าขายที่ดินของจำเลย โดยคิดค่านายหน้าให้หรือไม่ ไม่เป็นการวินิจฉัยนอกฟ้องนอกคำให้การ
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “คดีนี้โจทก์ฟ้องเรียกค่านายหน้าจากจำเลย จำเลยให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นกำหนดประเด็นว่า จำเลยตกลงให้โจทก์เป็นนายหน้าขายที่ดินของจำเลย โดยคิดค่านายหน้าให้ 5 เปอร์เซนต์ตามฟ้องหรือไม่ ศาลล่างทั้งสองฟังข้อเท็จจริงต้องกันว่า จำเลยตกลงให้โจทก์เป็นนายหน้าขายที่ดินของจำเลย โดยตกลงให้ค่านายหน้าร้อยละห้าจริง แต่จำเลยตกลงให้ค่านายหน้าร้อยละห้าจากราคาที่บอกขายคือ ตารางวาละ 6,000 บาท เมื่อโจทก์พาผู้ซื้อมาตกลงราคากับจำเลย ผู้ซื้อต่อเหลือตารางวาละ 5,000 บาท จำเลยได้พูดบอกโจทก์ในขณะนั้นว่า ถ้าขายในราคาตารางวาละ 5,000 บาท จำเลยไม่ให้ค่านายหน้า โจทก์ไม่คัดค้าน ถือว่าสัญญาให้ค่านายหน้าเป็นอันสิ้นสุด ยกเลิกกันนั้น เห็นว่าเป็นการวินิจฉัยข้อเท็จจริงที่รวมอยู่ในประเด็นที่ศาลชั้นต้นกำหนดไว้แล้ว เพราะประเด็นดังกล่าวย่อมหมายถึงว่า โจทก์จำเลยยังคงมีสัญญานายหน้าต่อกันอยู่อันที่จะบังคับตามคำขอของโจทก์หรือไม่ มิใช่เป็นการวินิจฉัยนอกฟ้องนอกคำให้การดังโจทก์ฎีกา”
พิพากษายืน
