แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์บรรยายฟ้องว่า จำเลยเบิกความเท็จในคดีแพ่งหมายเลขดำที่ 58/2521 ของศาลจังหวัดเพชรบุรีว่า ที่พิพาทเป็นที่สาธารณะ ความจริงจำเลยรู้ว่าที่พิพาทในคดีนั้นไม่ใช่ที่สาธารณะ ซึ่งถ้าศาลเชื่อตามที่จำเลยเบิกความในคดีนั้นแล้ว โจทก์จะเป็นผู้แพ้ ในคดีดังกล่าว ซึ่งเป็นข้อสำคัญในคดีดังกล่าว ดังนี้ พอเข้าใจ ได้ว่าคำเบิกความเท็จของจำเลยเป็นข้อสำคัญในคดีคือทำให้โจทก์แพ้ในคดีนั้นฟ้องโจทก์จึงครบองค์ประกอบความผิด มาตรา 177 แห่งประมวลกฎหมายอาญาแล้ว
การฟ้องกล่าวหาว่าจำเลยเบิกความเท็จหาจำต้องรอให้ศาลพิพากษาคดีที่จำเลยเบิกความเท็จเสียก่อนไม่ เพราะความผิดเกิดตั้งแต่จำเลยเบิกความอันเป็นเท็จในการพิจารณาคดีต่อศาลในคดีนั้นแล้ว
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเบิกความอันเป็นเท็จในการพิจารณาคดีแพ่งหมายเลขดำที่ 58/2521 ของศาลจังหวัดเพชรบุรีว่า ที่พิพาทเป็นที่สาธารณะ ความจริงจำเลยรู้อยู่แล้วว่าที่พิพาทในคดีนั้นไม่ใช่ที่สาธารณะ ซึ่งถ้าศาลเชื่อตามที่จำเลยเบิกความในคดีนั้นแล้วโจทก์จะเป็นผู้แพ้ในคดีแพ่งหมายเลขดำที่ 58/2521 ดังกล่าว ซึ่งเป็นข้อสำคัญในคดีดังกล่าว ทำให้โจทก์เสียหาย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 177
วันนัดไต่สวนมูลฟ้อง จำเลยแถลงรับว่าได้เบิกความในคดีแพ่งหมายเลขดำที่ 58/2521 ของศาลจังหวัดเพชรบุรีว่าที่พิพาทเป็นที่สาธารณะจริง โจทก์จำเลยรับกันว่าคดีดังกล่าวมีประเด็นสำคัญว่าที่พิพาทเป็นที่สาธารณะหรือไม่และคดียังอยู่ในระหว่างการพิจารณาของศาลชั้นต้น
ศาลชั้นต้นเห็นว่าคดีพอวินิจฉัยได้แล้ว ให้งดไต่สวนมูลฟ้องแล้ววินิจฉัยว่า คดีแพ่งหมายเลขดำที่ 58/2521 ของศาลจังหวัดเพชรบุรียังอยู่ระหว่างการพิจารณาของศาล ยังไม่มีคำวินิจฉัยไปในทางใด การที่โจทก์ด่วนมาฟ้องจำเลยเสียแต่ขณะนี้ นับว่าคดีไม่มีมูลที่จะประทับฟ้องไว้พิจารณา พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ตามคำฟ้องโจทก์ไม่ได้บรรยายให้ปรากฏว่าข้อความที่จำเลยเบิกความนั้น เป็นข้อสำคัญในคดีอย่างไร จึงไม่พอที่จะฟังได้ว่า คำที่จำเลยเบิกความนั้นเป็นข้อสำคัญในคดี พิพากษายืนในผล
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามคำฟ้องโจทก์บรรยายว่าจำเลยเบิกความเท็จในคดีแพ่งหมายเลขดำที่ 58/2521 ของศาลจังหวัดเพชรบุรีว่าที่พิพาทเป็นที่สาธารณะ ความจริงจำเลยก็รู้ว่าที่พิพาทในคดีนั้นไม่ใช่ที่สาธารณะ ซึ่งถ้าศาลเชื่อตามที่จำเลยเบิกความในคดีนั้นแล้ว โจทก์จะเป็นผู้แพ้ในคดีแพ่งหมายเลขดำที่ 58/2521 ดังกล่าวซึ่งเป็นข้อสำคัญในคดีดังกล่าว ศาลฎีกาเห็นว่า แม้โจทก์จะกล่าวรวบรัดไปบ้าง แต่ก็พอเข้าใจได้ว่าคำเบิกความเท็จของจำเลยเป็นข้อสำคัญในคดีคือทำให้โจทก์แพ้ในคดีนั้น ฟ้องของโจทก์จึงครบองค์ประกอบความผิดมาตรา 177แห่งประมวลกฎหมายอาญา เป็นฟ้องที่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158(5) ที่ศาลอุทธรณ์ว่าโจทก์ไม่ได้บรรยายให้ปรากฏว่า ข้อความอันเป็นเท็จเป็นข้อสำคัญในคดีอย่างไรนั้น ศาลฎีกาไม่เห็นพ้องด้วย และวินิจฉัยว่าการฟ้องกล่าวหาว่าจำเลยเบิกความเท็จหาจำต้องรอให้ศาลพิพากษาคดีที่จำเลยเบิกความเท็จก่อนไม่ เพราะความผิดเกิดตั้งแต่จำเลยเบิกความอันเป็นเท็จในการพิจารณาคดีต่อศาลในคดีนั้นแล้ว การกระทำของจำเลยจะมีมูลเป็นความผิดตามฟ้องหรือไม่ต้องไต่สวนมูลฟ้องเสียก่อน
พิพากษายกคำพิพากษาศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ ให้ศาลชั้นต้นดำเนินกระบวนพิจารณาต่อไป แล้วมีคำสั่งหรือคำพิพากษาใหม่แล้วแต่กรณี
