แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยที่ 3 ทำสัญญาค้ำประกันให้ไว้กับโจทก์ว่า หากเช็คที่จำเลยที่ 1 นำมาขายลดให้โจทก์เรียกเก็บเงินไม่ได้จำเลยที่ 3 ยอมร่วมรับผิดใช้เงินให้แก่โจทก์ ต่อมาเช็คที่จำเลยที่ 1 นำมาขายลดให้โจทก์เรียกเก็บเงินไม่ได้ จำเลยที่ 3 ย่อมมีความรับผิดตามสัญญาค้ำประกันการที่จำเลยที่ 1 และที่ 2 ร่วมกันสั่งจ่ายเช็คฉบับใหม่เพื่อชำระหนี้เงินที่โจทก์เรียกเก็บไม่ได้ จึงเป็นชำระหนี้อย่างอื่นแทนการชำระเป็นเงินหาใช่เป็นการแปลงหนี้ใหม่ไม่ เมื่อเช็คฉบับใหม่ขึ้นเงินไม่ได้หนี้ที่จำเลยที่ 3 จะต้องรับผิดจึงยังไม่ระงับ จำเลยที่3 ต้องร่วมรับผิดกับจำเลยที่ 1 ใช้เงินจำนวนดังกล่าวแก่โจทก์
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ 1 โดยมีจำเลยที่ 2 เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการของจำเลยที่ 1 ทำสัญญาขายลดเช็คกับโจทก์ จำเลยที่ 3 ค้ำประกันความรับผิดของจำเลยที่ 1 ในฐานะลูกหนี้ร่วม ต่อมาธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงินตามเช็คที่จำเลยที่ 1 นำมาขายลดไว้ จำเลยที่ 1 และที่ 2 จึงออกเช็คผ่อนชำระหนี้ตามจำนวนเงินในเช็คที่ขายลดไว้ให้โจทก์รวม 10 ฉบับ ต่อมาธนาคารก็ปฏิเสธการจ่ายเงินตามเช็คดังกล่าวทั้งหมดอีก ขอให้จำเลยทั้งสามร่วมกันชำระหนี้ให้โจทก์
จำเลยที่ 1 และที่ 2 ให้การว่า โจทก์ยินยอมให้จำเลยทั้งสองชำระหนี้ภายในสิ้นเดือนธันวาคม 2520 โดยให้จำเลยทั้งสองออกเช็ค 10 ฉบับ เป็นหลักฐานแทนหนังสือรับสภาพหนี้ โจทก์จึงนำเช็คมาฟ้องไม่ได้
จำเลยที่ 3 ให้การว่า เช็ค 10 ฉบับตามฟ้องเป็นเช็คที่ออกจำเลยที่ 1และที่ 2 ออกให้โจทก์เพื่อชำระหนี้ ไม่ใช่เช็คที่จำเลยที่ 1 ที่ 2 ขายลดให้โจทก์แล้วเก็บเงินไม่ได้ จำเลยที่ 3 ไม่ต้องรับผิดตามสัญญาค้ำประกัน
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า เช็ค 10 ฉบับเป็นเช็คที่จำเลยที่ 1 ที่ 2 ออกให้โจทก์เป็นการชำระหนี้ตามเช็คที่จำเลยที่ 1 ที่ 2 นำมาขายลดให้โจทก์แล้วขึ้นเงินไม่ได้ เป็นการแปลงหนี้ใหม่ จำเลยที่ 3 ไม่ต้องรับผิดตามสัญญาค้ำประกัน พิพากษาให้จำเลยที่ 1 ที่ 2 ใช้เงินตามเช็คและยกฟ้องสำหรับจำเลยที่ 3
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้จำเลยที่ 3 ร่วมรับผิดกับจำเลยที่ 1 และที่ 2 ในการชำระหนี้ให้โจทก์ด้วย
จำเลยที่ 3 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ในปัญหาว่าจำเลยที่ 3 จะต้องร่วมรับผิดกับจำเลยที่ 1 ใช้เงิน 231,980 บาทแก่โจทก์หรือไม่ เห็นว่าตามสัญญาค้ำประกันที่จำเลยที่ 3 ทำไว้กับโจทก์ จำเลยที่ 3 ยอมรับผิดใช้เงินแก่โจทก์หากตั๋วเงินที่จำเลยที่ 1 นำมาขายลดให้โจทก์เรียกเก็บเงินไม่ได้ เมื่อปรากฏว่าเช็ค 7 ฉบับรวมเงิน 231,980 บาท เป็นตั๋วเงินที่จำเลยที่ 1 นำมาขายลดให้โจทก์แล้วเรียกเก็บเงินไม่ได้ จำเลยที่ 3 ย่อมมีความรับผิดตามสัญญาค้ำประกันในอันที่จะต้องใช้เงินจำนวนนี้แก่โจทก์ การที่จำเลยที่ 1 ที่ 2 ร่วมกันสั่งจ่ายเช็ค 10 ฉบับจำนวนเงิน 231,980 บาทชำระหนี้เงินที่โจทก์เรียกเก็บไม่ได้ จึงเป็นการชำระหนี้อย่างอื่นแทนการชำระเป็นเงิน หาใช่เป็นการแปลงหนี้ใหม่ดังข้อฎีกาของจำเลยที่ 3 ไม่ เมื่อเช็ค 10 ฉบับขึ้นเงินไม่ได้ หนี้เงินจำนวน 231,980 บาท ซึ่งจำเลยที่ 3 จะต้องรับผิดจึงยังไม่ระงับ จำเลยที่ 3 ต้องร่วมรับผิดกับจำเลยที่ 1 ใช้เงินจำนวนดังกล่าวแก่โจทก์ ที่จำเลยที่ 3 ฎีกาว่าโจทก์สละสิทธิเรียกร้องเอากับจำเลยที่ 3 ก็ดี เช็ค 7 ฉบับขาดอายุความก็ดี จำเลยที่ 3 มิได้ยกขึ้นเถียงไว้ในคำให้การจึงเป็นข้อที่มิได้ว่ากันมาในศาลชั้นต้น ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย
พิพากษายืน
