แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยใช้ไม้ไผ่ตันเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 2 นิ้วฟุต ยาวประมาณ1 หลา ซึ่งเป็นไม้แข็งใช้หาบน้ำแข็ง เลือกตีผู้ตายที่ศีรษะด้านหลัง 1 ทีผู้ตายถึงแก่ความตายในเวลาต่อมา แม้จะตีเพียงทีเดียวก็เป็นการฆ่าคนโดยเจตนา
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้ไม้คานกลมสำหรับหาบน้ำแข็งตีนายพาเชื้อเวียง โดยเจตนาฆ่า นายพา เชื้อเวียงถึงแก่ความตายสมดังเจตนาของจำเลย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288
จำเลยรับว่าได้ใช้ไม้ตีผู้ตายจริง แต่ไม่มีเจตนาฆ่า
ศาลชั้นต้นเห็นว่าจำเลยไม่มีเจตนาฆ่า ให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 290 จำคุก 4 ปี ลดกึ่งตามมาตรา 78 คงจำคุกไว้ 2 ปี
โจทก์อุทธรณ์ว่า จำเลยควรมีความผิดฐานฆ่าผู้อื่นโดยเจตนา
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยเจตนาฆ่าผู้ตาย ให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 จำคุก 15 ปี ลดให้ตามมาตรา 78หนึ่งในสาม คงจำคุก 10 ปี
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาได้พิเคราะห์พยานหลักฐานโจทก์จำเลยแล้วเห็นว่า ตรงที่เกิดเหตุจะต้องมีแสงไฟฟ้าอยู่เป็นแน่ เพราะเครื่องจักรก็กำลังทำงานอยู่ จำเลยกับนายพาคงจะไม่ได้โต้เถียงหรือทะเลาะกันรุนแรงนักมิฉะนั้นนายชวน (พยานโจทก์) ก็คงจะได้สังเกตเห็นหรือห้ามปรามเสียแล้วเมื่อพิเคราะห์ถึงไม้ที่จำเลยใช้ตีผู้ตายแล้วเห็นได้ว่า เป็นไม้ใหญ่เพราะเป็นไม้ไผ่ตัน ยาวประมาณ 1 หลา เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 2 นิ้วฟุต ไม้นี้ต้องเป็นไม้แข็งมาก เพราะใช้หาบน้ำแข็งหนักถึง 150 กิโลกรัม เมื่อพิจารณาถึงบาดแผลที่ผู้ตายได้รับคือที่ศีรษะด้านหลังแล้ว เห็นว่า จำเลยต้องตีผู้ตายทางด้านหลังเป็นแน่ ในขณะที่ผู้ตายหันหลังให้และตรงนั้นมีแสงสว่างเห็นได้ถนัดเป็นการเลือกตีที่สำคัญ คือ ที่ศีรษะ แม้จะตีไปเพียงทีเดียว ก็เป็นการฆ่าคนโดยเจตนาแล้ว
พิพากษายืนให้ยกฎีกาของจำเลยเสีย
