แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างระหว่างโจทก์จำเลยมีความว่านายจ้างตกลงขึ้นค่าจ้างให้แก่ลูกจ้างประจำที่ทำงานครบ180 วันทุกคนวันละ 4 บาท โดยเริ่มตั้งแต่วันที่ 21 กันยายน 2518 ฝ่ายลูกจ้างจะไม่เรียกร้องขึ้นค่าจ้างอีก จนถึงกำหนดการพิจารณาขึ้นค่าจ้างประจำปีดังนี้หมายความว่าลูกจ้างที่ทำงานครบ 180 วัน ในวันทำข้อตกลงคือวันที่ 20 กันยายน 2518 จะได้ขึ้นค่าจ้างวันละ4 บาท โดยเริ่มขึ้นค่าจ้างให้ในวันที่ 21 กันยายน2518 ไม่มีข้อความตอนใดมีความหมายว่านายจ้างจะต้องขึ้นค่าจ้างให้ลูกจ้างอีกต่อไปทุกปี เมื่อปรากฏว่าจำเลยได้ปฏิบัติตามข้อตกลงโดยขึ้นค่าจ้างให้ลูกจ้างในพ.ศ.2518 แล้วกรณีจึงไม่มีเหตุที่โจทก์จะเรียกร้องให้จำเลยขึ้นค่าจ้างอีก
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 20 กันยายน 2518 จำเลยกับโจทก์ได้ทำข้อตกลงซึ่งยังมีผลใช้บังคับมีข้อความในข้อ 1 ว่า “นายจ้างตกลงขึ้นค่าจ้างให้แก่ลูกจ้างประจำที่ทำงานครบ 180 วันทุกคนวันละ 4 บาทโดยเริ่มตั้งแต่วันที่ 21 กันยายน 2518 ฝ่ายลูกจ้างจะไม่เรียกร้องการขึ้นค่าจ้างอีกจนถึงกำหนดการพิจารณาขึ้นค่าจ้างประจำปี” ตามข้อตกลงนี้จำเลยจะต้องขึ้นค่าจ้างให้ลูกจ้างวันละ 4 บาททุกปีตลอดไปตราบที่ยังใช้ข้อตกลงดังกล่าวบังคับจำเลยไม่ปฏิบัติตามข้อตกลงโดยขึ้นค่าจ้างให้ลูกจ้างครั้งเดียวใน พ.ศ. 2518 ตั้งแต่ พ.ศ. 2519 เป็นต้นมา จำเลยไม่ขึ้นค่าจ้างให้ลูกจ้างอีก ทำให้โจทก์ไม่ได้รับค่าจ้างที่จำเลยต้องขึ้นให้ทุกปีตามข้อตกลง ขอให้บังคับจำเลยจ่ายค่าจ้างที่ต้องขึ้นให้โจทก์แต่ละคน ถึงวันที่ 14 พฤษภาคม 2524 และตั้งแต่วันที่ 16 พฤษภาคม 2524 อีกเป็นต้นไป
จำเลยให้การว่า ข้อตกลงตามฟ้องเป็นข้อตกลงขึ้นค่าจ้างให้ลูกจ้างเป็นกรณีพิเศษเพียงครั้งเดียวใน พ.ศ. 2518 เท่านั้น มิใช่ต้องขึ้นค่าจ้างให้ทุกปี ฟ้องโจทก์เป็นการฟ้องเรียกค่าจ้างค้างชำระมีอายุความ 2 ปี จึงขาดอายุความ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลแรงงานกลางพิพากษายกฟ้อง
ผู้พิพากษาสมทบนายหนึ่งทำความเห็นแย้ง
โจทก์อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า เดิมจำเลยกับลูกจ้างพิพาทกันเรื่องลูกจ้างขอขึ้นค่าจ้าง ในที่สุดจำเลยและลูกจ้างได้ทำข้อตกลงเมื่อวันที่ 20 กันยายน 2518 ข้อตกลงข้อ 1 มีความว่า “นายจ้างตกลงขึ้นค่าจ้างให้แก่ลูกจ้างประจำที่ทำงานครบ 180 วันทุกคนวันละ 4 บาท โดยเริ่มตั้งแต่วันที่ 21 กันยายน 2518 ฝ่ายลูกจ้างจะไม่เรียกร้องขึ้นค่าจ้างอีก จนถึงกำหนดการพิจารณาขึ้นค่าจ้างประจำปี” เมื่อตกลงกันแล้วจำเลยได้ขึ้นค่าจ้างให้ลูกจ้างที่ทำงานครบ 180 วันทุกคนตามข้อตกลงเพียงครั้งเดียวใน พ.ศ. 2518 หลังจากนั้นมาจำเลยไม่ได้ขึ้นค่าจ้างให้ลูกจ้างอีก ข้อตกลงนี้ยังมีผลใช้บังคับอยู่ เห็นว่าตามข้อตกลงนั้นลูกจ้างที่ทำงานครบ 180 วันในวันทำข้อตกลงคือวันที่ 20 กันยายน 2518 จะได้ขึ้นค่าจ้างวันละ 4 บาท โดยเริ่มขึ้นค่าจ้างให้ในวันที่ 21 กันยายน 2518 ไม่มีข้อความตอนใดมีความหมายว่านายจ้างจะต้องขึ้นค่าจ้างให้แก่ลูกจ้างอีกต่อไปทุกปี เมื่อจำเลยปฏิบัติตามข้อตกลงโดยขึ้นค่าจ้างให้ลูกจ้างใน พ.ศ. 2518 แล้ว การที่จำเลยไม่ขึ้นค่าจ้างให้ลูกจ้างหลังจากนั้นหาเป็นการฝ่าฝืนข้อตกลงไม่ โจทก์ไม่มีสิทธิเรียกร้องให้จำเลยขึ้นค่าจ้างอีก
พิพากษายืน
