แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความผิดฐานกระทำอนาจารเช่นจับต้องของสงวนก่อนข่มขืนกระทำชำเรา ก็เป็นความผิดกรรมเดียวกับความผิดฐานข่มขืนกระทำชำเราดังนั้น เมื่อศาลพิพากษาลงโทษจำเลยในข้อหากระทำอนาจาร คดีถึงที่สุดแล้วสิทธินำคดีอาญามาฟ้องจำเลยในข้อหาข่มขืนกระทำชำเราย่อมระงับไป
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสองตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276, 281, 83
จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 276 วรรคสอง
จำเลยทั้งสองอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า โจทก์บรรยายฟ้องคดีนี้ว่า จำเลยทั้งสองร่วมกันข่มขืนกระทำชำเรานางสาวสมนึกผู้เสียหายโดยใช้กำลังประทุษร้ายและใช้อาวุธปืนขู่เข็ญจนผู้เสียหายอยู่ในภาวะที่ไม่สามารถขัดขืนได้ แล้วผลัดเปลี่ยนกันข่มขืนกระทำชำเราผู้เสียหายอันมีลักษณะเป็นการโทรมหญิง ปรากฏว่าอัยการศาลทหารกรุงเทพ (อัยการจังหวัดสระบุรี)เป็นโจทก์ฟ้องจำเลยทั้งสองในคดีนี้ ตามคดีอาญาหมายเลขแดงที่ 435/2523 ของศาลทหารกรุงเทพ (ศาลจังหวัดสระบุรี) โดยได้บรรยายฟ้องไว้และศาลทหารกรุงเทพ(ศาลจังหวัดสระบุรี) รับฟังข้อเท็จจริงเป็นยุติว่า ในวันเวลาเดียวกันกับวันเวลาที่เกิดเหตุคดีนี้ และสถานที่เกิดเหตุที่เดียวกัน จำเลยทั้งสองร่วมกันกระทำอนาจารแก่ผู้เสียหายกับพวก โดยใช้กำลังประทุบร้ายและขู่เข็ญว่าในทันใดนั้นจะใช้กำลังประทุษร้ายจนผู้เสียหายอยู่ในภาวะที่ไม่สามารถขัดขืนได้ โดยจำเลยทั้งสองกับพวกช่วยกันฉุดดึงผู้เสียหายขึ้นไปบนบ้านพักครู แล้วจำเลยทั้งสองได้ร่วมกันกอดปล้ำกระทำอนาจารจับนมและของลับเพื่อจะกระทำชำเราต่อไป ศาลทหารดังกล่าวพิพากษาลงโทษจำเลยทั้งสองฐานกระทำอนาจารแก่ผู้เสียหายตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 278คดีถึงที่สุดแล้ว ข้อหากระทำอนาจารตามคดีอาญาหมายเลขแดงที่ 435/2523ของศาลทหารกรุงเทพ (ศาลจังหวัดสระบุรี) จึงเกิดขึ้นต่อเนื่องกับข้อหาข่มขืนกระทำชำเราในคดีนี้ กล่าวคือ เมื่อจำเลยทั้งสองฉุดดึงผู้เสียหายขึ้นไปบนบ้านพักครูและร่วมกันกอดปล้ำจับนมกระทำอนาจารต่อผู้เสียหายตามที่โจทก์ฟ้องในคดีศาลทหารดังกล่าว แล้วก็ข่มขืนกระทำชำเราผู้เสียหายที่บ้านพักครูในระยะเวลาติดต่อกันตามที่โจทก์ฟ้องคดีนี้ เห็นว่าความผิดฐานกระทำอนาจาร เช่นจับต้องของสงวนก่อนข่มขืน กระทำชำเราก็เป็นความผิดกรรมเดียวกับความผิดฐานข่มขืนกระทำชำเรา การกระทำอนาจารและการข่มขืนกระทำชำเราของจำเลยที่กระทำต่อผู้เสียหายจึงเป็นความผิดกรรมเดียวกัน เมื่อศาลทหารกรุงเทพ (ศาลจังหวัดสระบุรี) พิพากษาลงโทษจำเลยทั้งสองในข้อหากระทำอนาจาร คดีถึงที่สุดแล้ว สิทธินำคดีนี้มาฟ้องย่อมระงับไปตามมาตรา 39แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา
พิพากษายืน
