แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นอนุญาตให้จำเลยเลื่อนคดีโดยกำชับว่า นัดหน้าให้จำเลยเตรียมพยานมาให้พร้อม ทนายจำเลยแถลงว่าจะนำพยานจำเลยมาศาลทั้งหมด หากพยานจำเลยไม่มา จำเลยจะไม่ติดใจสืบพยาน หากพยานจำเลยมาจำนวนเท่าใดจำเลยขอสืบเพียงเท่านั้น ถึงวันนัดทนายโจทก์มาศาล จำเลยและทนายจำเลยไม่มาศาล แต่ทนายจำเลยมอบฉันทะให้เสมียนทนายนำคำร้องขอเลื่อนคดีมายื่นต่อศาลอ้างว่าทนายจำเลยป่วยเป็นโรคคออักเสบ ไม่สามารถดำเนินคดีในศาลได้ คำร้องขอเลื่อนคดีอีกของจำเลยเช่นนี้มิได้แสดงให้เป็นที่พอใจของศาลว่าถ้าศาลไม่อนุญาตให้เลื่อนคดีต่อไปอีกจะทำให้เสียความยุติธรรม ตามที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 40 วรรคแรก ซึ่งได้แก้ไขเพิ่มเติมแล้ว ดังนี้ศาลจึงไม่อาจให้เลื่อนคดีได้.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสั่งซื้อสินค้าจากโจทก์เป็นเงิน 195,640บาทขอให้บังคับจำเลยชำระเงินดังกล่าวพร้อมดอกเบี้ย
จำเลยให้การว่าไม่เคยสั่งซื้อสินค้าจากโจทก์ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงินตามฟ้องพร้อมดอกเบี้ย
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่าศาลชั้นต้นอนุญาตให้เลื่อนไปสืบโจทก์ต่อและพยานจำเลยพร้อมกันวันที่ 4 ธันวาคม 2527 ถึงวันนัดทนายโจทก์และทนายจำเลยมาศาลสืบพยานโจทก์ได้ 1 ปากโจทก์แถลงหมดพยาน จำเลยแถลงขอสืบแต่วันนี้พยานไม่มาศาลเนื่องจากติดธุระไม่อาจมาได้ขอเลื่อน โจทก์ไม่ค้านศาลชั้นต้นอนุญาตนัดสืบพยานจำเลยวันที่ 11 ธันวาคม 2527 เวลา 9 นาฬิกาศาลชั้นต้นกำชับว่านัดหน้าให้จำเลยเตรียมพยานมาให้พร้อม ทนายจำเลยแถลงว่าจะนำพยานจำเลยมาศาลทั้งหมดตามวันเวลาดังกล่าว หากพยานจำเลยไม่มาจำเลยจะไม่ติดใจสืบพยาน หากพยานจำเลยมาจำนวนเท่าใดจำเลยขอสืบเพียงเท่านั้น ถึงวันนัดทนายโจทก์มาศาลจำเลยและทนายจำเลยไม่มาศาลแต่ทนายจำเลยได้มอบฉันทะให้เสมียนทนายนำคำร้องขอเลื่อนคดีมายื่นต่อศาลอ้างว่าทนายจำเลยป่วยเป็นโรคคออักเสบไม่สามารถดำเนินคดีในศาลได้โดยแนบใบรับรองของแพทย์มาด้วยโจทก์คัดค้านว่าไม่ควรให้เลื่อนคดี ศาลชั้นต้นเห็นว่าทนายจำเลยขอเลื่อนเป็นการประวิงคดี ทั้งทนายจำเลยก็มิได้ถามค้านพยานโจทก์ตามประเด็นที่จำเลยให้การต่อสู้คดีไว้ จึงให้งดสืบพยานจำเลยแล้วพิพากษาให้โจทก์ชนะคดี มีปัญหาพิจารณาตามฎีกาของจำเลยว่าสมควรอนุญาตให้เลื่อนคดีไปตามคำร้องของจำเลยหรือไม่ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 40 วรรคแรกซึ่งได้แก้ไขเพิ่มเติมแล้วบัญญัติว่า ‘เมื่อศาลได้กำหนดวันนัดนั่งพิจารณาและแจ้งให้คู่ความทราบแล้ว ถ้าคู่ความฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมีเหตุจำเป็นที่จะต้องขอเลื่อนการนั่งพิจารณาต่อไป โดยเสนอคำขอในวันนั้นหรือก่อนวันนั้นศาลจะสั่งให้เลื่อนต่อไปก็ได้ แต่เมื่อศาลได้สั่งให้เลื่อนไปแล้ว คู่ความฝ่ายนั้นจะขอเลื่อนการนั่งพิจารณาอีกไม่ได้ เว้นแต่มีเหตุจำเป็นอันไม่อาจก้าวล่วงเสียได้ และคู่ความฝ่ายที่จะขอเลื่อนแสดงให้เป็นที่พอใจของศาลได้ว่า ถ้าศาลไม่อนุญาตให้เลื่อนต่อไปอีกจะทำให้เสียความยุติธรรม ก็ให้ศาลสั่งเลื่อนคดีต่อไปได้เท่าที่จำเป็นแม้จะเกินกว่าหนึ่งครั้ง’ คำร้องขอเลื่อนคดีของทนายจำเลยความว่าเนื่องจากทนายจำเลยได้ป่วยเป็นโรคคออักเสบไม่สามารถมาดำเนินคดีในศาลได้ปรากฏตามใบรับรองแพทย์ที่แนบมาพร้อมคำร้องจึงขอเลื่อนการนัดพิจารณาออกไปสักนัดหนึ่ง ดังนี้ศาลฎีกาเห็นว่าโจทก์มิได้คัดค้านว่าทนายจำเลยไม่ป่วยจริงต้องถือว่าทนายจำเลยป่วยและมีเหตุจำเป็นอันไม่อาจก้าวล่วงเสียได้แต่จำเลยได้มีคำขอและศาลได้สั่งเลื่อนคดีไปครั้งหนึ่งแล้วและจำเลยมีคำขอเลื่อนคดีอีกโดยมิได้แสดงให้เป็นที่พอใจของศาลได้ว่าถ้าศาลไม่อนุญาตให้เลื่อนต่อไปอีกจะทำให้เสียความยุติธรรม ศาลจึงไม่อาจให้เลื่อนคดีได้ที่ศาลล่างทั้งสองไม่อนุญาตให้จำเลยเลื่อนคดีไปชอบแล้ว และศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยสั่งซื้อสินค้าจากโจทก์จริงตามฟ้อง
พิพากษายืน.
