แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาโจทก์ในความผิดฐานฉ้อโกง เพราะเป็นปัญหาข้อเท็จจริง คงรับเฉพาะฎีกาโจทก์เกี่ยวกับคำสั่งระหว่างพิจารณาของศาลชั้นต้นว่าศาลอุทธรณ์วินิจฉัยไม่ชอบ โจทก์มิได้อุทธรณ์คำสั่ง ศาลชั้นต้นที่ไม่ยอมรับฎีกาในความผิดฐานฉ้อโกงข้อเท็จจริงเป็นอันยุติตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ว่า จำเลยที่ 2ไม่ได้กระทำผิดฐานฉ้อโกงตามที่โจทก์ฟ้อง จึงไม่มีประโยชน์แก่คดีที่จะวินิจฉัยฎีกาโจทก์ต่อไป
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสองตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 341, 83, 90 พระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วมีคำสั่งประทับฟ้องเฉพาะความผิดฐานฉ้อโกง ส่วนความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คเกินอำนาจของศาลแขวง ให้ยกฟ้อง จำเลยที่ 2 ให้การปฏิเสธศาลชั้นต้นจำหน่ายคดีชั่วคราวสำหรับจำเลยที่ 1 และพิพากษายกฟ้อง โจทก์อุทธรณ์คำสั่งศาลชั้นต้นที่ไม่อนุญาตให้โจทก์เพิ่มเติมฟ้องบางข้อ และอุทธรณ์คำพิพากษาโดยผู้พิพากษาที่นั่งพิจารณาและลงชื่อในคำพิพากษาศาลชั้นต้นอนุญาตให้อุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ศาลอุทธรณ์ไม่รับวินิจฉัยอุทธรณ์คำสั่งของโจทก์ และพิพากษายืน โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “ที่โจทก์ฎีกาว่าโจทก์มีสิทธิอุทธรณ์คำสั่งระหว่างพิจารณาของศาลชั้นต้นได้ แม้จะมิได้โต้แย้งหรือคัดค้านไว้การที่ศาลอุทธรณ์ไม่รับวินิจฉัยอุทธรณ์คำสั่งระหว่างพิจารณาของโจทก์จึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย และโจทก์ยื่นคำร้องขอเพิ่มเติมฟ้อง เป็นการเพิ่มเติมรายละเอียดซึ่งมิได้กล่าวไว้ในฟ้อง ฟ้องเดิมของโจทก์ครบองค์ความผิดฐานฉ้อโกงอยู่แล้วไม่ทำให้จำเลยเสียเปรียบ และจำเลยมิได้หลงต่อสู้ที่มิได้กล่าวไว้ ขอให้อนุญาตให้โจทก์แก้ฟ้องนั้นเห็นว่า ศาลชั้นต้นได้มีคำสั่งไม่รับฎีกาโจทก์ในความผิดฐานฉ้อโกงเพราะเป็นปัญหาข้อเท็จจริง คงรับเฉพาะฎีกาโจทก์เกี่ยวกับคำสั่งระหว่างพิจารณาของศาลชั้นต้นว่าศาลอุทธรณ์วินิจฉัยไม่ชอบ และโจทก์มิได้อุทธรณ์คำสั่งศาลชั้นต้นที่ไม่ยอมรับฎีกาในความผิดฐานฉ้อโกงต่อศาลฎีกาข้อเท็จจริงเป็นอันยุติตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ว่า จำเลยที่ 2 ไม่ได้กระทำความผิดฐานฉ้อโกงดังโจทก์ฟ้อง จึงไม่มีประโยชน์แก่คดีที่ศาลฎีกาจะวินิจฉัยฎีกาโจทก์ต่อไป
พิพากษายกฎีกาโจทก์”
