แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ร้องเกิดที่ประเทศจีน มีบิดาเป็นคนสัญชาติจีน แม้มารดาจะเป็นคนสัญชาติไทย ผู้ร้องก็ไม่ได้สัญชาติไทยโดยการเกิด.
ย่อยาว
ผู้ร้องยื่นคำร้องว่า ผู้ร้องเป็นบุตรนายยู่ป๋า แซ่เล้ากับนางลีลา สืบสุข ทั้งสองเกิดที่ประเทศไทยมีเชื้อชาติจีนสัญชาติไทย แต่ต่อมาได้เดินทางไปศึกษาที่ประเทศจีน และได้สมรสกันมีบุตรคือผู้ร้อง เมื่อนายยู่ป๋าเสียชีวิตแล้ว นางลีลากับผู้ร้องได้เดินทางเข้ามาในประเทศไทย นางลีลาเคยยื่นคำร้องแทนผู้ร้องต่อกองตรวจคนเข้าเมือง ขอให้มีคำสั่งว่าผู้ร้องมีสัญชาติไทยอธิบดีกรมตำรวจมีคำสั่งยกคำร้อง จึงขอให้ศาลมีคำสั่งว่าผู้ร้องทั้งสองเป็นผู้ มีสัญชาติไทย
ผู้คัดค้านยื่นคำคัดค้านว่า ผู้ร้องมิได้เป็นบุตรของนายยู่ป๋าแต่เป็นบุตรของนางจี้หงี แซ่เล้า ซึ่งเป็นบุคคลเชื้อชาติจีนสัญชาติจีน ผู้ร้องเกิดนอกราชอาณาจักร การที่ผู้ร้องขอให้ศาลมีคำสั่งว่าผู้ร้องเป็นบุคคลสัญชาติไทยจึงขัดต่อพระราชบัญญัติสัญชาติพ.ศ. 2508 ขอให้ยกคำร้อง
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่าผู้ร้องเป็นผู้ มีสัญชาติไทย
ผู้คัดค้านอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
ผู้คัดค้านฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงยังฟังไม่ได้ว่าผู้ร้องเป็นบุตรนายยู่ป๋า แซ่เล้า ซึ่งมีสัญชาติไทย คงฟังได้ว่าผู้ร้องเป็นบุตรนายจี้หงี แซ่เล้า สัญชาติจีน กันนางลีลา สืบสุข ซึ่งมีสัญชาติไทยแต่โดข ที่ผู้ร้องเกิดที่ประเทศจีน ผู้ร้องจึงไม่ได้สัญชาติไทยโดยการเกิดตามพระราชบัญญัติสัญชาติ พ.ศ. 2508 มาตรา 7
พิพากษากลับ ให้ยกคำร้องของผู้ร้อง.
