แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
อัตราโทษที่จะนำมาพิจารณากำหนดอายุความฟ้องผู้กระทำผิดตามที่กำหนดไว้ใน ป.อ. มาตรา 95 นั้น ถืออัตราโทษสูงสุดสำหรับความผิดที่บัญญัติไว้ในบทมาตราที่โจทก์ฟ้อง มิใช่ถือตามกำหนดโทษที่ศาลพิพากษาลงแก่จำเลยโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานพยายามฆ่าตามมาตรา 288,80 ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนให้ลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายตามมาตรา 295 ดังนี้ ฟ้องโจทก์ไม่ขาดอายุความ.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 80
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 295 ให้จำคุก 1 ปี คำขออื่นของโจทก์ให้ยก
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “ข้อเท็จจริงฟังเป็นยุติว่า ตามวันเวลาเกิดเหตุ จำเลยใช้มีดแทงนายสี ปินะพัง ผู้เสียหายได้รับอันตรายแก่กาย และศาลล่างทั้งสองฟังว่าจำเลยกระทำความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295 จำเลยฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายว่าคดีนี้ เมื่อศาลฟังว่าการกระทำความผิดของจำเลยเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 295 ซึ่งวางโทษจำคุกไม่เกินสองปี หรือปรับไม่เกินสี่พันบาทหรือทั้งจำทั้งปรับ จะต้องฟ้องภายในอายุความสิบปีตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 95(3) แม้โจทก์จะฟ้องขอให้ลงโทษฐานพยายามฆ่า แต่เมื่อทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยกระทำความผิดฐานทำร้ายร่างกาย ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295 เช่นนี้ ศาลจึงพิพากษาลงโทษจำเลยไม่ได้โดยเหตุแห่งการกระทำความผิดของจำเลยในคดีขาดอายุความนั้น ศาลฎีกาเห็นว่า อัตราโทษที่จะนำมาพิจารณากำหนดอายุความฟ้องผู้กระทำผิดตามที่กำหนดไว้ในประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 95 นั้น ถืออัตราโทษสูงสุดสำหรับความผิดที่บัญญัติไว้ในบทมาตราที่โจทก์ฟ้องเป็นหลัก มิใช่ถือตามโทษที่ศาลกำหนดในคำพิพากษาลงแก่จำเลย คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยพยายามฆ่าผู้เสียหายและขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 80 ซึ่งมีอัตราโทษสูงสุดจำคุกตลอดชีวิต ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 95(1) กำหนดอายุความไว้ 20 ปี คดีนี้เหตุเกิดวันที่ 6 ธันวาคม 2517 โจทก์ฟ้องเมื่อวันที่ 17 กุมภาพันธ์2532 ฟ้องของโจทก์ จึงไม่ขาดอายุความ…”
พิพากษายืน.
