แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
คำสั่งของผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานครมอบอำนาจให้หัวหน้าเขตปฏิบัติราชการแทนตาม พระราชบัญญัติควบคุมอาคารพ.ศ. 2522 ไม่ใช่หนังสือมอบอำนาจให้ฟ้องคดี ประกอบกับผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร เป็นผู้ฟ้องคดีเองโดยมิได้มอบอำนาจให้ผู้ใดฟ้องแทน จึงไม่จำต้องมีใบมอบอำนาจ และเมื่อไม่ใช่หนังสือมอบอำนาจให้ฟ้องคดี จึงไม่จำต้องปิดอากรแสตมป์ตามประมวลรัษฎากร ก็รับฟังเป็นพยานหลักฐานได้ โจทก์ฟ้องกล่าวอ้างว่าจำเลยก่อสร้างดัดแปลงต่อเติมอาคารโดยไม่ได้รับอนุญาต และเป็นการฝ่าฝืนต่อ พระราชบัญญัติ ควบคุมอาคารพ.ศ. 2522 และข้อบัญญัติ กรุงเทพมหานคร เรื่องควบคุมการก่อสร้างอาคาร พ.ศ. 2522 จึงไม่ใช่ฟ้องเรื่องละเมิด แม้โจทก์ฟ้องคดีนี้เมื่อเกิน 1 ปี คดีก็ยังไม่ขาดอายุความ เมื่อมีการส่งหนังสือคำสั่งของผู้อำนวยการเขตพร้อมใบตอบรับไปยังภูมิลำเนาของจำเลยและมีลายมือชื่อผู้รับ แม้ลายมือชื่อดังกล่าวจะไม่ใช่ลายมือชื่อจำเลยก็ต้องฟังว่ามีผู้รับแทนไว้แล้ว
ย่อยาว
โจทก์ฟ้อง ขอให้บังคับจำเลยทั้งสองร่วมกันรื้อถอนอาคารเลขที่ 40 ดังกล่าว เฉพาะส่วนที่ก่อสร้างดัดแปลงต่อเติมโดยมิได้รับอนุญาต และขัดต่อข้อบัญญัติ กรุงเทพมหานคร เรื่อง ควบคุมการก่อสร้างอาคาร พ.ศ. 2522 ถ้าจำเลยทั้งสองไม่ยอมรื้อถอนให้โจทก์รื้อถอนได้เอง ตามมาตรา 40 และ 42 แห่งพระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ. 2522 โดยให้จำเลยทั้งสองเป็นผู้เสียค่าใช้จ่าย
จำเลยทั้งสองให้การและแก้ไขคำให้การ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว พิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันรื้อถอนอาคาร เลขที่ 40 ซอยมหาพฤฒาราม (ซอยเฟร์เซอร์แอนด์นีฟ)ถนนมหานคร แขวงมหาพฤฒาราม เขตบางรัก กรุงเทพมหานครเฉพาะส่วนที่ก่อสร้างดัดแปลงต่อเติมโดยมิได้รับอนุญาตและขัดต่อข้อบัญญัติกรุงเทพมหานคร เรื่อง ควบคุมการก่อสร้างอาคาร พ.ศ. 2522ถ้าจำเลยทั้งสองไม่ยอมรื้อถอนอาคารดังกล่าวให้โจทก์รื้อถอนได้เองตามมาตรา 40 และ 42 แห่งพระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ. 2522โดยให้จำเลยทั้งสองเป็นผู้เสียค่าใช้จ่าย
จำเลยทั้งสองอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยทั้งสองฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “มีข้อวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยทั้งสองดังต่อไปนี้
ข้อแรกจำเลยทั้งสองฎีกาว่า หนังสือมอบอำนาจเอกสารหมาย จ.1ไม่ได้ระบุให้ใครเป็นผู้ดำเนินคดีนี้ โจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้องเห็นว่าเอกสารดังกล่าวเป็นคำสั่งของผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานครมอบอำนาจให้หัวหน้าเขตปฏิบัติราชการแทนตามพระราชบัญญัติควบคุมอาคารพ.ศ. 2522 ไม่ใช่หนังสือมอบอำนาจให้ฟ้องคดี ประกอบกับคดีนี้ผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร โดยพลตรีจำลอง ศรีเมืองเป็นผู้ฟ้องคดีเองโดยมิได้มอบอำนาจให้ผู้ใดฟ้องแทน จึงไม่จำต้องมีใบมอบอำนาจดังนั้นฎีกาจำเลยที่ว่า โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องจึงฟังไม่ขึ้น ที่จำเลยฎีกาว่า ศาลจะรับฟังเอกสารหมาย จ.1 ไม่ได้ เพราะมิได้ปิดอากรแสตมป์ตามประมวลรัษฎากรเห็นว่า เมื่อเอกสารดังกล่าวไม่ใช่หนังสือมอบอำนาจให้ฟ้องคดี จึงไม่จำต้องปิดอากรแสตมป์ตามประมวลรัษฎากร ศาลจึงรับฟังเป็นพยานหลักฐานได้ ส่วนที่จำเลยฎีกาว่าโจทก์ไม่มีหลักฐานมาแสดงว่า พลตรีจำลอง ศรีเมือง เป็นผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานครโจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้อง เห็นว่า จำเลยมิได้ยกปัญหาดังกล่าวขึ้นว่ากันมาแล้วในศาลชั้นต้น ที่ศาลอุทธรณ์ไม่รับวินิจฉัยปัญหานี้จึงชอบแล้ว
สำหรับปัญหาข้อที่สอง จำเลยทั้งสองฎีกาว่า คดีนี้เป็นเรื่องที่โจทก์กล่าวอ้างว่าจำเลยทั้งสองทำละเมิด แต่โจทก์นำคดีมาฟ้องเกิน1 ปี นับแต่วันที่รู้ถึงการละเมิด และรู้ตัวผู้ต้องใช้ค่าสินไหมทดแทน จึงขาดอายุความ เห็นว่า คดีนี้เป็นเรื่องที่โจทก์ฟ้องกล่าวอ้างว่าจำเลยก่อสร้างดัดแปลงต่อเติมอาคารโดยไม่ได้รับอนุญาต และเป็นการฝ่าฝืนต่อพระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ. 2522และข้อบัญญัติกรุงเทพมหานคร เรื่อง ควบคุมการก่อสร้างอาคารพ.ศ. 2522 ดังนี้ไม่ใช่ฟ้องเรื่องละเมิด แม้โจทก์ฟ้องคดีนี้เมื่อเกิน 1 ปี คดีก็ยังไม่ขาดอายุความฎีกาจำเลยข้อนี้ฟังไม่ขึ้น
ส่วนปัญหาข้อสุดท้ายจำเลยทั้งสองฎีกาว่า จำเลยทั้งสองไม่เคยได้รับหนังสือคำสั่งของผู้อำนวยการเขตบางรักตามเอกสารหมาย จ.7,จ.8, จ.14 และ จ.15 ที่สั่งให้จำเลยระงับการดัดแปลงอาคารและให้รื้อถอนอาคาร เพราะลายมือชื่อผู้รับเอกสารดังกล่าวไม่ใช่ลายมือชื่อจำเลยทั้งสอง เห็นว่า ตามใบตอบรับเอกสารหมาย จ.9, จ.10, จ.16 และจ.17 ได้มีการส่งเอกสารดังกล่าวข้างต้นไปยังภูมิลำเนาของจำเลยทั้งสองและมีลายมือชื่อจำเลยดังที่จำเลยอ้างก็ต้องฟังว่ามีผู้รับแทนไว้แล้วคดีฟังได้ว่าจำเลยทั้งสองได้รับหนังสือเอกสารดังกล่าวแล้วฎีกาจำเลยข้อนี้ฟังไม่ขึ้นเช่นกัน”
พิพากษายืน
