แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในการที่โจทก์ขายสินค้าวัสดุอุปกรณ์ก่อสร้างให้แก่จำเลยนั้นตามทางปฏิบัติโจทก์ได้กำหนดระยะเวลาให้สินเชื่อแก่จำเลยเพื่อชำระราคาสินค้าภายในระยะเวลาประมาณ45ถึง60วันนับแต่วันรับมอบสินค้าจึงถือไม่ได้ว่าวันที่โจทก์ส่งมอบสินค้าเป็นวันที่จำเลยต้องชำระราคาสินค้าแล้วฉะนั้นสิทธิเรียกร้องให้ชำระราคาสินค้าของโจทก์ยังไม่เกิดขึ้นจนกว่าจะครบกำหนดระยะเวลาให้สินเชื่อซึ่งปรากฏว่าตามใบแจ้งหนี้กำหนดให้จำเลยจะต้องชำระเงินเมื่อนับถึงวันฟ้องยังไม่เกิน2ปีคดีโจทก์จึงยังไม่ขาดอายุความตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา193/34(1)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อระหว่างวันที่ 21 พฤษภาคม 2535 ถึงวันที่26 มิถุนายน 2535 จำเลยทั้งสองร่วมกันซื้ออุปกรณ์ เครื่องมือและเครื่องใช้ในการก่อสร้างไปจากโจทก์หลายครั้งหลายหน รวมเป็นเงิน99,849.73 บาท จำเลยทั้งสองรับสินค้าและรับทราบยอดราคาตามใบแจ้งหนี้แล้ว เมื่อถึงกำหนดชำระราคาสินค้าตามใบแจ้งหนี้จำเลยทั้งสองผัดผ่อนแล้วผิดนัดไม่ชำระ ขอให้บังคับจำเลยทั้งสองร่วมกันชำระเงิน 113,311.53 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปีในต้นเงิน 99,849.73 บาท นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์
จำเลยทั้งสองให้การว่า สิทธิเรียกร้องให้ชำระค่าสินค้าล่วงเลยระยะเวลา 2 ปี แล้ว ฟ้องของโจทก์จึงขาดอายุความจำเลยทั้งสองไม่ต้องรับผิด ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ 1 ชำระเงิน 113,311.53 บาทพร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี จากต้นเงิน 99,849.73 บาทนับถัดจากวันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์ ให้ยกฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยที่ 2
จำเลยที่ 2 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยที่ 1 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีมีปัญหาวินิจฉัยในปัญหาข้อกฎหมายเพียงข้อเดียวว่า คดีโจทก์ขาดอายุความแล้วหรือไม่ พิเคราะห์แล้วจำเลยที่ 1 ฎีกาในข้อนี้ว่า ฟ้องโจทก์ขาดอายุความแล้ว เนื่องจากวันที่โจทก์ส่งมอบสินค้าคือวันที่ 21 พฤษภาคม 2535 เป็นวันที่เริ่มต้นของสัญญาซื้อขายสินค้า และเป็นวันที่ผู้ซื้อมีหน้าที่ต้องชำระราคาแล้ว เมื่อนับถึงวันที่โจทก์ยื่นฟ้องคดีนี้ในวันที่27 พฤษภาคม 2537 เป็นเวลา 2 ปี 6 วัน จึงขาดอายุความ เห็นว่าข้อเท็จจริงได้ความจากนายพนัสพยานโจทก์ว่า ในการขายสินค้าวัสดุอุปกรณ์ก่อสร้างให้แก่จำเลยที่ 1 นั้น ตามทางปฏิบัติโจทก์ได้กำหนดระยะเวลาให้สินเชื่อแก่จำเลยที่ 1 เพื่อชำระราคาสินค้าภายในระยะเวลาประมาณ 45 ถึง 60 วัน นับแต่วันรับมอบสินค้าฉะนั้นเมื่อมีเงื่อนเวลาอยู่เช่นนี้จึงยังถือไม่ได้ว่า วันที่โจทก์ส่งมอบสินค้าเป็นวันที่จำเลยที่ 1 ต้องชำระราคาสินค้าแล้วสิทธิเรียกร้องให้ชำระราคาสินค้าของโจทก์ยังไม่เกิดขึ้นจนกว่าจะครบกำหนดระยะเวลาให้สินเชื่อซึ่งตามใบแจ้งหนี้เอกสารหมาย จ.7ลงวันที่ 31 พฤษภาคม 2535 ตามกำหนดที่จำเลยที่ 1 จะต้องชำระเงินในวันที่ 31 กรกฎาคม 2535 เมื่อนับถึงวันฟ้องคือวันที่ 27 พฤษภาคม2537 ยังไม่เกิน 2 ปี คดีโจทก์จึงยังไม่ขาดอายุความ
พิพากษายืน
