แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
ศาลอุทธรณ์ภาค2มีคำสั่งยกคำร้องอุทธรณ์คำสั่งที่ไม่รับอุทธรณ์ของผู้ร้องมีผลเป็นการไม่รับอุทธรณ์ยืนตามคำปฏิเสธของศาลชั้นต้นจึงเป็นที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา236
ย่อยาว
คดี สืบเนื่อง มาจาก ศาลชั้นต้น พิพากษา ให้ จำเลย ใช้ เงิน 28,000บาท พร้อม ด้วย ดอกเบี้ย ใน อัตรา ร้อยละ เจ็ด ครึ่ง ต่อ ปี นับแต่ วันที่25 เมษายน 2528 เป็นต้น ไป จนกว่า จะ ชำระ เสร็จ แก่ โจทก์ จำเลยไม่ปฏิบัติ ตาม คำพิพากษา โจทก์ นำ เจ้าพนักงาน บังคับคดี ยึด บ้าน จำเลยเลขที่ 141 ออก ขายทอดตลาด ต่อมา ผู้ร้อง ยื่น คำร้อง ต่อ ศาลชั้นต้นว่า จำเลย ไม่ใช่ เจ้าของ ทรัพย์ ที่ ยึด บ้าน ดังกล่าว เป็น ของ ผู้ร้องขอให้ปล่อย ทรัพย์ ที่ ยึด ศาลชั้นต้น มี คำสั่ง รับคำ ร้อง แต่ เห็นว่ามีเหตุ อันควร เชื่อ ว่า คำร้องขอ งผู้ร้อง ไม่มี มูล และ ยื่น เข้า มา เพื่อประวิง ให้ ชักช้า จึง ให้ ผู้ร้อง วางเงิน ประกัน การ ชำระ ค่าสินไหมทดแทนเป็น เงิน จำนวน 35,000 บาท ภายใน เวลา 15 วัน นับแต่ วัน ยื่น คำร้องมิฉะนั้น ถือว่า ผู้ร้อง ทิ้งคำร้อง ผู้ร้อง อุทธรณ์ คำสั่ง ขอ ไม่ต้องวางเงิน ประกัน ดังกล่าว
ศาลชั้นต้น มี คำสั่ง ว่า เป็น การ อุทธรณ์ คำสั่ง ระหว่าง พิจารณาต้องห้าม ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 226 จึง ไม่รับอุทธรณ์ คำสั่ง คืน ค่าขึ้นศาล ให้ ผู้ร้อง
ผู้ร้อง อุทธรณ์ คำสั่งศาล ชั้นต้น ที่ ปฏิเสธ ไม่ยอม รับ อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ ภาค 2 มี คำสั่ง ว่า คำสั่ง ของ ศาลชั้นต้น ที่ กำหนดให้ ผู้ร้อง วางเงิน ประกัน การ ชำระ ค่าสินไหมทดแทน จำนวน 35,000 บาทนั้น เป็น คำสั่ง ระหว่าง พิจารณา ต้องห้าม มิให้ อุทธรณ์ ตาม ประมวล กฎหมายวิธีพิจารณา ความ แพ่ง มาตรา 226(1) ให้ยก คำร้อง ค่า คำร้อง เป็น พับ
ผู้ร้อง ฎีกา
ศาลฎีกา วินิจฉัย ว่า “เห็นว่า ตาม ประมวล กฎหมาย วิธีพิจารณาความ แพ่ง มาตรา 236 ได้ บัญญัติ ว่า ใน กรณี ที่ มี การ ยื่น คำร้องอุทธรณ์คำสั่งศาล ชั้นต้น ที่ ปฏิเสธ ไม่รับ อุทธรณ์ นั้น ถ้า ศาลอุทธรณ์ มีคำสั่ง ยืน ตาม คำ ปฏิเสธ ของ ศาลชั้นต้น ที่ ไม่ยอม รับ อุทธรณ์ ก็ ดี หรือมี คำสั่ง ให้ รับ อุทธรณ์ ก็ ดี ให้ คำสั่ง ของ ศาลอุทธรณ์ นั้น เป็น ที่สุดคดี นี้ ศาลอุทธรณ์ ภาค 2 มี คำสั่ง ยกคำร้อง อุทธรณ์ คำสั่ง ที่ ไม่รับอุทธรณ์ ของ ผู้ร้อง มีผล เป็น การ ไม่รับ อุทธรณ์ ยืน ตาม คำ ปฏิเสธ ของศาลชั้นต้น คำสั่ง ของ ศาลอุทธรณ์ ภาค 2 ย่อม เป็น ที่สุด ตาม ประมวล กฎหมายวิธีพิจารณา ความ แพ่ง มาตรา 236 ผู้ร้อง ฎีกา คัดค้าน คำสั่งศาล อุทธรณ์ภาค 2 ไม่ได้ ”
พิพากษายก ฎีกา ผู้ร้อง
