แหล่งที่มา : สำนักงานเลขานุการคณะกรรมการวินิจฉัยฯ
ย่อสั้น
โจทก์เป็นบริษัท จำกัด (มหาชน) ซึ่งเป็นเอกชน ยื่นฟ้องจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเป็นจำเลย อันมีข้อพิพาทเกี่ยวกับสัญญาที่จำเลยว่าจ้างโจทก์ก่อสร้างตามสัญญาก่อสร้างโครงการอุทยานจุฬาฯ ๑๐๐ ปี ตามสัญญาเลขที่ ๑๐๔/๒๕๕๙ สัญญาพิพาทแม้จำเลยซึ่งเป็นคู่สัญญาฝ่ายหนึ่งจะไม่เป็นส่วนราชการตามกฎหมาย แต่จำเลยมีฐานะเป็นหน่วยงานในกำกับของรัฐ ซึ่งถือได้ว่าเป็นหน่วยงานอื่นของรัฐ และถือเป็นหน่วยงานทางปกครอง ตามมาตรา ๓ แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๕๒ แต่เมื่อพิจารณาสัญญาจ้างระหว่างโจทก์จำเลยเป็นเพียงการว่าจ้างและรับจ้างก่อสร้างโครงการอุทยานจุฬาฯ ๑๐๐ ปี ที่มีข้อตกลงว่าจ้าง ค่าจ้างและการจ่ายเงินเป็นงวด กำหนดระยะเวลาก่อสร้าง ความรับผิดชำรุดบกพร่องและอื่น ๆ เท่านั้น โจทก์มีหน้าที่ก่อสร้างตามโครงการให้เสร็จภายในกำหนด ๓๐๐ วัน โดยมีคณะกรรมการตรวจการจ้างจำเลยเป็นผู้ตรวจการก่อสร้าง ไม่ปรากฏว่าวัตถุประสงค์ของสัญญาเป็นการจัดให้โจทก์ซึ่งเป็นคู่สัญญาเอกชนเข้าร่วมดำเนินการจัดทำบริการสาธารณะกับจำเลยโดยตรง สัญญาจ้างตามฟ้องจึงไม่มีลักษณะเป็นสัญญาทางปกครอง แต่เป็นเพียงสัญญาทางแพ่งซึ่งมีหน่วยงานทางปกครองเป็นคู่สัญญากับเอกชนเท่านั้น สัญญาดังกล่าวจึงมิใช่คดีพิพาทเกี่ยวกับสัญญาทางปกครองตามมาตรา ๙ วรรคหนึ่ง (๔) แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒ คดีจึงอยู่ในอำนาจพิพากษาของศาลยุติธรรม
