แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ยื่นคำร้องขอคุ้มครองชั่วคราวในเหตุฉุกเฉิน ศาลชั้นต้นมีคำสั่งยกคำร้อง เนื่องจากไม่มีเหตุฉุกเฉิน ตาม ป.วิ.พ. มาตรา 267 วรรคหนึ่ง คำสั่งเช่นว่านี้ให้เป็นที่สุด โจทก์ไม่มีสิทธิอุทธรณ์ การที่ศาลอุทธรณ์ภาค 9 รับวินิจฉัยอุทธรณ์ของโจทก์จึงเป็นการไม่ชอบตาม ป.วิ.พ. มาตรา 249 ประกอบ พ.ร.บ.ศาลเยาวชนและครอบครัว พ.ศ.2553 มาตรา 6 เมื่อโจทก์ฎีกาต่อมา ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย
ย่อยาว
คดีสืบเนื่องมาจากโจทก์ฟ้องหย่าจำเลยที่ 1 และขอแบ่งสินสมรสหลายรายการรวมทั้งที่ดินโฉนดเลขที่ 30805 ตำบลทับเที่ยง อำเภอเมืองตรัง จังหวัดตรัง พร้อมสิ่งปลูกสร้าง ระหว่างพิจารณาโจทก์ยื่นคำร้องขอคุ้มครองชั่วคราวในเหตุฉุกเฉินว่า จำเลยที่ 1 กับพวกหลายคนได้เข้าไปในสิ่งปลูกสร้างแล้วร่วมกันใช้คีมเหล็กตัดกุญแจรั้วเหล็กซึ่งปิดกั้นระหว่างทางเท้ากับตัวอาคาร จากนั้นเข้าไปในตัวอาคารงัดหน้าต่างบานเลื่อนและประตูเลื่อนเหล็กดัดซึ่งใช้สำหรับเปิดปิดทางเข้าตัวอาคาร รวมทั้งได้ตัดสายไฟฟ้าในตัวอาคาร นอกจากนี้จำเลยที่ 1 กับพวกยังร่วมกันถอดรั้วเหล็กส่วนที่ใช้เปิดปิดทางเข้าออก หน้าต่างบานเลื่อนและประตูเหล็กดัดขึ้นรถยนต์กระบะออกไปทำให้ในตัวอาคารไม่มีไฟฟ้าใช้และไม่ปลอดภัยในการพักอาศัย เพราะไม่มีรั้วและประตูเหล็กดัด ขอให้ศาลมีคำสั่งให้จำเลยที่ 1 นำรั้วเหล็ก หน้าต่างบานเลื่อนประตูเลื่อนเหล็กดัดที่งัดออกไปนำกลับไปติดตั้งในสิ่งปลูกสร้างรวมทั้งต่อสายเมนไฟฟ้าในตัวอาคารและห้ามมิให้จำเลยที่ 1 กระทำการดังกล่าวอีกรวมทั้งห้ามจำเลยที่ 1 และบริวารเข้าไปรบกวนการครอบครองบ้านหลังดังกล่าวในระหว่างที่โจทก์พักอาศัยจนกว่าคดีจะถึงที่สุด หากจำเลยที่ 1 ไม่ปฏิบัติตามขอให้จับกุมหรือกักขังจำเลยที่ 1 หรือมีคำสั่งอย่างอื่นตามที่ศาลเห็นสมควร
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งยกคำร้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 9 แผนกคดีเยาวชนและครอบครัวพิพากษายืน ค่าฤชาธรรมเนียมในชั้นอุทธรณ์ให้เป็นพับ
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีเยาวชนและครอบครัววินิจฉัยว่า คดีนี้โจทก์ยื่นคำร้องขอคุ้มครองชั่วคราวในเหตุฉุกเฉินตามคำร้องลงวันที่ 30 มิถุนายน 2553 ศาลชั้นต้นมีคำสั่งยกคำร้อง (คำขอ) เนื่องจากกรณีไม่มีเหตุฉุกเฉิน ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 267 วรรคหนึ่ง คำสั่งเช่นว่านี้ให้ถึงที่สุด โจทก์จึงไม่มีสิทธิอุทธรณ์ การที่ศาลอุทธรณ์ภาค 9 รับวินิจฉัยอุทธรณ์ของโจทก์ จึงเป็นการไม่ชอบถือไม่ได้ว่ามีการยกขึ้นว่ากล่าวในศาลอุทธรณ์ภาค 9 โดยชอบตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 249 ประกอบพระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัว พ.ศ.2553 มาตรา 6 เมื่อโจทก์ฎีกาต่อมา ฎีกาของโจทก์ก็ไม่ชอบด้วยบทบัญญัติดังกล่าว ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย
พิพากษาให้ยกอุทธรณ์ของโจทก์ ยกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 9 และยกฎีกาของโจทก์ คืนค่าธรรมเนียมศาลในชั้นฎีกาทั้งหมดให้แก่โจทก์ ค่าทนายความชั้นฎีกาให้เป็นพับ
