แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ประกาศของคณะกรรมการกลางว่าด้วยราคาสินค้าและบริการ ซึ่งออกโดยอาศัยอำนาจตาม พ.ร.บ.ว่าด้วยราคาสินค้าและบริการ พ.ศ.2542 มีอยู่ 3 ฉบับ ตามประกาศฉบับที่ 3 คณะกรรมการกลางว่าด้วยราคาสินค้าและบริการได้พิจารณาเห็นว่าช่วงเวลาที่ออกประกาศและในพื้นที่ที่ใช้บังคับได้พ้นระยะเวลาจำนำข้าว และมีข้าวเปลือกนาปรังออกสู่ตลาดจำนวนมาก และเพื่อให้เกิดความคล่องตัวและไม่เป็นอุปสรรคในการซื้อขายข้าวเปลือกระหว่างผู้ประกอบการโรงสีและเกษตรกร จึงสมควรยกเลิกมาตรการการควบคุมการขนย้ายดังกล่าว จึงออกประกาศฉบับที่ 3 ยกเลิกประกาศฉบับที่ 2 ซึ่งมีผลทำให้บุคคลสามารถขนย้ายข้าวเปลือกหรือข้าวสารได้โดยไม่เป็นความผิดตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศเป็นต้นไป ดังนั้นประกาศฉบับนี้ จึงไม่ใช่กฎหมายที่บัญญัติในภายหลังว่า การกระทำของผู้ที่ฝ่าฝืนไม่ปฏิบัติตามประกาศฉบับที่ 1 ไม่เป็นความผิดแต่อย่างใด จึงไม่มีผลลบล้างการกระทำของจำเลยซึ่งเป็นความผิดตามประกาศฉบับที่ 1 ลงวันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2550 ซึ่งใช้บังคับในขณะนั้น กรณีไม่ต้องตาม ป.อ. มาตรา 2 วรรคสอง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการควบคุมราคาสินค้าและบริการ (ที่ถูก พระราชบัญญัติว่าด้วยราคาสินค้าและบริการ) พ.ศ.2542 มาตรา 9, 24, 25, 37 และจ่ายเงินรางวัลแก่ผู้จับตามกฎหมาย
จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า การกระทำตามที่โจทก์ฟ้องเป็นคดีนี้ได้มีประกาศของคณะกรรมการกลางว่าด้วยราคาสินค้าและบริการ เรื่อง การควบคุมการขนย้ายข้าวเปลือกและข้าวสาร ปี 2551 กำหนดให้การกระทำตามฟ้องไม่เป็นความผิดอีกต่อไป ซึ่งย่อมมีผลเป็นคุณต่อจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 2 วรรคสอง แม้จำเลยจะให้การรับสารภาพก็ไม่อาจลงโทษจำเลยได้ พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษากลับว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยราคาสินค้าและบริการ พ.ศ.2542 มาตรา 25, 37 ให้จำคุก 1 ปี และปรับ 20,000 บาท จำเลยให้การรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่การพิจารณาตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 6 เดือน และปรับ 10,000 บาท โทษจำคุกให้รอการลงโทษไว้มีกำหนด 1 ปี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 56 ไม่ชำระค่าปรับให้จัดการตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 29, 30 และให้จ่ายเงินรางวัลแก่ผู้จับตามกฎหมาย
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงรับฟังได้เป็นยุติในเบื้องต้นว่า ในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ 2550 ถึงเดือนพฤษภาคม 2551 มีประกาศของคณะกรรมการกลางว่าด้วยราคาสินค้าและบริการซึ่งออกโดยอาศัยอำนาจตามพระราชบัญญัติว่าด้วยราคาสินค้าและบริการ พ.ศ.2542 อยู่ 3 ฉบับ คือ ฉบับที่ 1 ประกาศ ณ วันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2550 ห้ามมิให้บุคคลใดขนย้ายข้าวเปลือกหรือข้าวสารอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือทั้งสองอย่างรวมกันซึ่งมีปริมาณครั้งละตั้งแต่ห้าเมตริกตันขึ้นไป โดยทางบกเข้ามาในจังหวัดที่ระบุ เว้นแต่ได้รับอนุญาต ฉบับที่ 2 ประกาศ ณ วันที่ 31 มกราคม 2551 ยกเลิกประกาศฉบับที่ 1 แต่ประกาศห้ามขนย้ายเช่นเดิมต่อไปอีก 1 ปี และฉบับที่ 3 ประกาศ ณ วันที่ 16 พฤษภาคม 2551 ยกเลิกประกาศฉบับที่ 2 จำเลยกระทำความผิดตามฟ้องตามประกาศฉบับที่ 1 คดีมีปัญหาที่จะต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยว่า ประกาศฉบับที่ 3 เป็นกฎหมายที่ยกเลิกการกระทำอันเป็นความผิดตามประกาศฉบับที่ 1 หรือไม่ เห็นว่า ตามประกาศฉบับที่ 3 คณะกรรมการกลางว่าด้วยราคาสินค้าและบริการได้พิจารณาแล้วเห็นว่าช่วงเวลาที่ออกประกาศและในพื้นที่ที่ใช้บังคับได้พ้นระยะเวลาจำนำข้าว และมีข้าวเปลือกนาปรังออกสู่ตลาดจำนวนมาก และเพื่อให้เกิดความคล่องตัวและไม่เป็นอุปสรรคในการซื้อขายข้าวเปลือกระหว่างผู้ประกอบการโรงสีและเกษตรกร จึงสมควรยกเลิกมาตรการการควบคุมการขนย้ายดังกล่าว จึงออกประกาศฉบับที่ 3 ยกเลิกประกาศฉบับที่ 2 ซึ่งมีผลทำให้บุคคลสามารถขนย้ายข้าวเปลือกหรือข้าวสารได้โดยไม่เป็นความผิดตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศเป็นต้นไป ดังนั้นประกาศฉบับนี้ จึงไม่ใช่กฎหมายที่บัญญัติในภายหลังว่าการกระทำของผู้ที่ฝ่าฝืนไม่ปฏิบัติตามประกาศฉบับที่ 1 ไม่เป็นความผิดแต่อย่างใด จึงไม่มีผลลบล้างการกระทำของจำเลยซึ่งเป็นความผิดตามประกาศฉบับที่ 1 ลงวันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2550 ซึ่งใช้บังคับในขณะนั้น กรณีไม่ต้องตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 2 วรรคสอง ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 3 วินิจฉัยมานั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยในผล ฎีกาของจำเลยฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน
