แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
รถยนต์ของกลางเป็นยานพาหนะที่ใช้ในการกระทำความผิดเกี่ยวกับยาเสพติด ต่อมามีการขายทอดตลาดรถยนต์ของกลาง เงินที่ได้จากการขายทอดตลาดรถยนต์ของกลางที่เกินกว่าจำนวนหนี้คงค้างชำระแก่ผู้ให้เช่าซื้อตามสัญญาเช่าซื้อ ถือได้ว่าเป็นทรัพย์สินอื่นใดที่ใช้ในการกระทำความผิดเกี่ยวกับยาเสพติด หรือใช้เป็นอุปกรณ์ให้ได้รับผลในการกระทำความผิดเกี่ยวกับยาเสพติด หรือมีไว้เพื่อใช้ในการกระทำความผิดเกี่ยวกับยาเสพติดด้วย เงินที่เหลือจากการขายทอดตลาดรถยนต์ของกลางดังกล่าว จึงเป็นทรัพย์อันพึงริบตาม พ.ร.บ.มาตรการในการปราบปรามผู้กระทำความผิดเกี่ยวกับยาเสพติด พ.ศ.2534 มาตรา 30
ย่อยาว
ผู้ร้องยื่นคำร้องและแก้คำร้องขอให้ริบรถยนต์หมายเลขทะเบียน บท 7182 พิษณุโลก หรือเงินที่เหลือจากการขายทอดตลาดจำนวน 123,559.69 บาท รถยนต์หมายเลขทะเบียน ป – 1240 พิษณุโลก โทรศัพท์เคลื่อนที่ยี่ห้อโนเกีย 2 เครื่อง เงินสด 11,000 บาท สร้อยคอทองคำ 1 เส้น และพระเลี่ยมทองคำ 1 องค์ ของกลาง ให้ตกเป็นของกองทุนป้องกันและปราบปรามยาเสพติดตามพระราชบัญญัติมาตรการในการปราบปรามผู้กระทำความผิดเกี่ยวกับยาเสพติด พ.ศ.2534 มาตรา 30, 31
ศาลชั้นต้นได้สั่งให้ประกาศโฆษณาในหนังสือพิมพ์ตามกฎหมายแล้ว
ผู้คัดค้านที่ 1 ยื่นคำคัดค้านและแก้คำคัดค้านขอให้ยกคำร้องและคืนทรัพย์สินดังกล่าวให้แก่ ผู้คัดค้านที่ 1
ผู้คัดค้านที่ 2 ยื่นคำคัดค้านขอศาลได้พิจารณายกคำร้อง
ผู้คัดค้านที่ 3 ยื่นคำคัดค้านขอศาลคืนรถยนต์คันดังกล่าวให้แก่ผู้คัดค้านที่ 3
ระหว่างพิจารณา ผู้คัดค้านที่ 2 ขอถอนคำร้องคัดค้าน ศาลชั้นต้นอนุญาต และจำหน่ายคดีเฉพาะผู้คัดค้านที่ 3 ออกจากสารบบความ
ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ริบเงินที่เหลือจากการขายทอดตลาดรถยนต์หมายเลขทะเบียน บท 7182 พิษณุโลก จำนวน 123,559.69 บาท และรถยนต์หมายเลขทะเบียน บท 1240 พิษณุโลก (ที่ถูก หมายเลขทะเบียน ป – 1240 พิษณุโลก) ให้ตกเป็นของกองทุนป้องกันและปราบปรามยาเสพติดตามพระราชบัญญัติมาตรการในการปราบปรามผู้กระทำความผิดเกี่ยวกับยาเสพติด พ.ศ.2534 มาตรา 30, 31 คำขอให้ริบทรัพย์รายการอื่นให้ยกและคืนแก่เจ้าของ
ผู้คัดค้านที่ 1 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 4 พิพากษายกอุทธรณ์ของผู้คัดค้านที่ 1
ผู้คัดค้านที่ 1 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามสัญญาเช่าซื้อรถยนต์ ข้อ 13 เมื่อสัญญาเช่าซื้อสิ้นสุดและผู้ให้เช่าซื้อได้รับรถกลับคืนมา ผู้ให้เช่าซื้อตกลงว่าหากนำรถออกขายได้เกินกว่าจำนวนหนี้คงค้างชำระตามสัญญา ผู้ให้เช่าซื้อจะคืนเงินส่วนเกินนั้นให้แก่ผู้เช่าซื้อ แต่หากได้ราคาน้อยกว่าจำนวนหนี้คงค้างชำระตามสัญญานี้ ผู้เช่าซื้อตกลงรับผิดส่วนที่ขาดเฉพาะในกรณีที่ผู้ให้เช่าซื้อได้ขายตามวิธีประมูลหรือขายทอดตลาดที่เหมาะสมเท่านั้น เมื่อข้อเท็จจริงฟังเป็นยุติว่าเงินจำนวน 123,559.69 บาท เป็นเงินที่ได้จากการขายทอดตลาดรถยนต์ของกลางเกินกว่าจำนวนหนี้คงค้างชำระตามสัญญาเช่าซื้อ เงินจำนวนดังกล่าวจึงต้องตกเป็นของผู้คัดค้านที่ 1 ตามที่ระบุไว้ในสัญญาเช่าซื้อรถยนต์ดังกล่าว ผู้คัดค้านที่ 1 จึงเป็นเจ้าของเงินจำนวน 123,559.69 บาท เมื่อผู้ร้องยื่นคำร้องขอแก้คำร้องให้ริบเงินที่เหลือจากการขายทอดตลาดรถยนต์ของกลาง ผู้คัดค้านที่ 1 ซึ่งเป็นเจ้าของเงินจำนวนดังกล่าว จึงมีสิทธิยื่นคำคัดค้านได้ตามพระราชบัญญัติมาตรการในการปราบปรามผู้กระทำความผิดเกี่ยวกับยาเสพติด พ.ศ.2534 มาตรา 30 ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 4 วินิจฉัยว่าผู้คัดค้านที่ 1 ไม่มีสิทธิยื่นคำร้องคัดค้านคำร้องที่ให้ริบเงินที่เหลือจากการขายทอดตลาดรถยนต์ของกลางนั้น ศาลฎีกาไม่เห็นพ้องด้วย ฎีกาของผู้คัดค้านที่ 1 ฟังขึ้น
พิพากษากลับว่า ให้บังคับคดีไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
