แหล่งที่มา : สำนักวิชาการ
ย่อสั้น
ตาม ป.พ.พ. มาตรา 624 บัญญัติการเริ่มต้นนับอายุความในกรณีที่ของสูญหายไว้ว่า ให้เริ่มต้นนับแต่วันที่ควรจะได้ส่งมอบ พยานโจทก์ซึ่งเป็นลูกจ้างของบริษัท บ. ผู้ส่งของให้ถ้อยคำว่า ระยะเวลาได้ผ่านพ้นไปพอสมควรแล้วก็ได้รับแจ้งจากจำเลยว่าผู้ขนส่งยังไม่ทราบว่าสินค้าได้ตกหล่นที่ไหน จำเลยขอให้บริษัท บ. สอบถามไปยังผู้ซื้อว่าได้รับมอบสินค้าหรือไม่ แสดงว่าขณะที่จำเลยแจ้งมายังบริษัท บ. เป็นวันอันควรที่ส่งมอบสินค้าแล้ว เมื่อปรากฏว่าบริษัท บ. ได้ส่งอีเมล์สอบถามไปยังบริษัทผู้ซื้อโดยเอกสารดังกล่าวลงวันที่ 24 สิงหาคม 2543 ถือได้ว่าอย่างช้าที่สุดวันที่ 24 สิงหาคม 2543 เป็นวันที่ควรจะได้ส่งมอบตามความใน ป.พ.พ. มาตรา 624 แล้ว โจทก์ฟ้องคดีนี้เมื่อวันที่ 27 สิงหาคม 2544 จึงเกิน 1 ปี นับแต่วันที่ควรจะได้ส่งมอบ คดีโจทก์จึงขาดอายุความ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องในฐานะผู้รับช่วงสิทธิของผู้เอาประกันภัย ขอให้บังคับจำเลยชำระเงินจำนวนดังกล่าวพร้อมดอกเบี้ย คิดถึงวันฟ้องรวมเป็นเงินทั้งสิ้น 1,222,607.59 บาท และดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี จากต้นเงินจำนวน 1,247,176.79 บาท นับจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์
จำเลยให้การ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลางพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศวินิจฉัยว่า “พิเคราะห์แล้ว ข้อเท็จจริงเบื้องต้นรับฟังได้ว่า โจทก์เป็นผู้รับประกันภัยสินค้าเครื่องประดับที่ทำจากเงินกับบริษัทเบนสัน จิวเวลรี่ จำกัด ในการที่บริษัทดังกล่าวขายและส่งสินค้าดังกล่าวให้แก่บริษัทอมอร์ เคจี จำกัด ที่ประเทศเยอรมนี โดยสินค้ามีมูลค่า 25,288.26 ดอลลาร์สหรัฐในวงเงินประกัน 27,819.09 ดอลลาร์สหรัฐ บริษัทเบนสัน จิวเวลรี่ จำกัด จ้างให้จำเลยเป็นผู้ขนส่งสินค้าดังกล่าวจากประเทศไทยให้แก่บริษัทอมอร์ เคจี จำกัด ที่ประเทศเยอรมนี ต่อมาวันที่ 8 สิงหาคม 2543 จำเลยได้รับสินค้าดังกล่าวจากบริษัทเบนสัน จิวเวลรี่ จำกัด เพื่อส่งให้แก่บริษัทอมอร์ เคจี จำกัด ทางเครื่องบินจากท่าอากาศยานกรุงเทพไปยังประเทศเยอรมนี แต่ปรากฏว่าสินค้าดังกล่าวทั้งหมดสูญหาย โจทก์ได้ชดใช้ค่าเสียหายแก่บริษัทเบนสัน จิวเวลรี่ จำกัด ไปแล้ว คดีมีปัญหาต้องวินิจฉัยตามอุทธรณ์ของโจทก์ประการแรกว่า คดีโจทก์ขาดอายุความหรือไม่เห็นควรวินิจฉัยปัญหาตามที่โจทก์อุทธรณ์ก่อนว่าโจทก์ฟ้องคดีโดยอาศัยมูลละเมิดหาได้ฟ้องให้จำเลยรับผิดตามสัญญาขนส่งตามที่ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลางวินิจฉัยมาหรือไม่ ได้พิจารณาคำบรรยายฟ้องของโจทก์แล้ว โจทก์กล่าวอ้างว่าด้วยความประมาทเลินเล่อของจำเลยที่ประกอบวิชาชีพในการรับส่งสินค้า ซึ่งต้องใช้ความระมัดระวังมิให้สินค้าที่มีอยู่ในความครอบครองดูแลของตนสูญหายไปในระหว่างขนส่งแต่หาได้ใช้ความระวังดูแลการขนส่งสินค้าให้ปลอดภัยมิให้สูญหาย สินค้าได้สูญหายไปในระหว่างขนส่งของจำเลย เห็นว่า แม้ในตอนแรกโจทก์จะกล่าวอ้างว่าจำเลยกระทำโดยประมาทเลินเล่อก็ตาม แต่ก็ไม่ปรากฏความในฟ้องตอนใดว่าการที่สินค้าสูญหายเกิดจากความประมาทเลินเล่ออย่างไร คงระบุเพียงว่าสินค้าสูญหายในระหว่างขนส่งเท่านั้น ทั้งตามทางนำสืบของโจทก์ก็ไม่ปรากฏข้อเท็จจริงว่าจำเลยประมาทเลินเล่ออย่างไรในการขนส่ง คงได้ความแต่ว่าสินค้าพิพาทสูญหายเช่นกัน ถือได้ว่าโจทก์ฟ้องจำเลยให้รับผิดตามสัญญาขนส่งไม่ใช่ในมูลละเมิดตามที่โจทก์อุทธรณ์ อุทธรณ์โจทก์ฟังไม่ขึ้น ปัญหาต่อไปมีว่าโจทก์ฟ้องคดีนี้เกินกว่า 1 ปี นับแต่วันที่ถือว่าควรจะได้ส่งมอบสินค้าหรือไม่ โจทก์นำสืบในปัญหาดังกล่าวโดยนางสาวศิริลักษณ์พยานโจทก์ซึ่งเป็นลูกจ้างของบริษัทเบนสัน จิวเวลรี่ จำกัด ผู้ส่งของให้ถ้อยคำว่า พยานมีหน้าที่ติดต่อกับลูกค้าและจัดการส่งออกสินค้าให้แก่ลูกค้าที่อยู่ต่างประเทศ เกี่ยวกับการสูญหายของสินค้าคดีนั้น เมื่อจำเลยได้รับมอบสินค้าจากบริษัทเบนสัน จิวเวลรี่ จำกัด ระยะเวลาได้ผ่านพ้นไปพอสมควรแล้วก็ได้รับแจ้งจากจำเลยว่า ยังไม่ทราบว่าสินค้าได้ตกหล่นที่ไหน ให้บริษัทเบนสัน จิวเวลรี่ จำกัด สอบถามไปยังผู้ซื้อว่าได้รับมอบสินค้าหรือไม่ ซึ่งทางผู้ซื้อได้แจ้งกลับมาว่ายังไม่ได้รับสินค้า และตอบคำถามค้านของทนายจำเลยว่า โดยปกติที่บริษัทเบนสัน จิวเวลรี่ จำกัด ส่งสินค้าให้แก่ลูกค้าที่ประเทศเยอรมนีจะใช้ระยะเวลาประมาณ 3 ถึง 4 วัน สินค้าจะถึงมือลูกค้า เห็นว่า ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 624 บัญญัติการเริ่มต้นนับอายุความในกรณีที่ของสูญหายไว้ว่าให้เริ่มต้นนับแต่วันที่ควรจะได้ส่งมอบซึ่งก็ตรงกับที่นางสาวศิริลักษณ์ให้ถ้อยคำว่า ระยะเวลาได้ผ่านพ้นไปพอสมควรแล้วก็ได้รับแจ้งจากจำเลยว่า ยังไม่ทราบว่าสินค้าได้ตกหล่นที่ไหน จำเลยขอให้บริษัทเบนสัน จิวเวลรี่ จำกัด สอบถามไปยังผู้ซื้อว่าได้รับมอบสินค้าหรือไม่ แสดงว่าขณะที่จำเลยแจ้งมายังบริษัทเบนสัน จิวเวลรี่ จำกัด เป็นวันอันควรที่ส่งมอบสินค้าแล้ว เมื่อปรากฏว่าบริษัทเบนสัน จิวเวลรี่ จำกัด ได้ส่งอีเมล์สอบถามไปยังบริษัทดังกล่าวตามเอกสารหมาย จ.11 โดยเอกสารดังกล่าว ลงวันที่ 24 สิงหาคม 2543 ถือได้ว่าอย่างช้าที่สุดวันที่ 24 สิงหาคม 2543 เป็นวันที่ควรจะได้ส่งมอบตามความในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 624 แล้ว โจทก์ฟ้องคดีนี้เมื่อวันที่ 27 สิงหาคม 2544 จึงเกิน 1 ปี นับแต่วันที่ควรจะได้ส่งมอบ คดีโจทก์จึงขาดอายุความ ส่วนที่โจทก์อุทธรณ์ว่าที่ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลางวินิจฉัยว่า สินค้าได้ส่งไปถึงประเทศเยอรมนีแล้วจึงสูญหายนั้น ไม่ตรงกับคำฟ้องและทางนำสืบของโจทก์ เป็นเหตุให้การวินิจฉัยว่า ฟ้องโจทก์ขาดอายุความไม่ถูกต้องไปด้วยนั้น เห็นว่า ปัญหาต้องวินิจฉัยว่า ฟ้องโจทก์ขาดอายุความหรือไม่ อาศัยข้อเท็จจริงที่จะต้องฟังยุติเกี่ยวกับเวลาว่าสินค้าควรจะได้ส่งมอบแก่ผู้รับสินค้าเมื่อใด ไม่ได้ขึ้นอยู่กับข้อเท็จจริงว่าสินค้าไปถึงประเทศเยอรมนีหรือไม่ จึงไม่จำต้องวินิจฉัยอุทธรณ์ของโจทก์ในข้อนี้ ที่ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลางพิพากษายกฟ้องโจทก์ ศาลฎีกาแผนกคดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศเห็นพ้องด้วย อุทธรณ์โจทก์ฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน
