แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การเช่าตึก 20 ห้องค่าเช่า 180 บาท ไม่อยู่ในข่ายควบคุมตามพระราชบัญญัติ
การตีความในพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าก็คงอยู่ในอำนาจศาล
ย่อยาว
ได้ความว่า โจทก์เช่าตึกจากพระคลังข้างที่แล้วให้จำเลยเช่าชั้นสองกับชั้นสามอีกสองห้อง รวมเป็น ๒๐ ห้อง ค่าเช่า ๑๘๐ บาท โจทก์บอกเลิกสัญญาแล้วฟ้องขับไล่จำเลยต่อสู้ว่าค่าเช่าห้องหนึ่งคิดเฉลี่ย ๙ บาท อยู่ในความควบคุมพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า โจทก์บอกเลิกสัญญาไม่ได้
ศาลแพ่งวินิจฉัยว่า จำเลยเช่าเหมามิได้เช่าแยกเป็นรายห้องจึงไม่อยู่ในข่ายพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าพิพากษาขับไล่จำเลย
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ปรากฎตามคำปรารภว่า การตราพระราชบัญญัติความคุมค่าเช่าก็เพื่อผู้มีรายได้น้อย มาตรา ๕ จึงได้ให้ใช้แก่เคหะทีมีค่าเช่าไม่เกินเดือนละ ๔๐ บาท การเช่าจะถือจำนวนห้องหนึ่งเป็นเคหะหนึ่งไม่ได้ ต้องดูพฤตติการณ์ประกอบกัน คดีนี้จำเลยเช่ารวมกันทั้งหมด มิได้เช่าอยู่เป็นหลัง ค่าเช่า ๑๘๐ บาท ไม่อยู่ในข่ายพระราชบัญญัตินี้ ข้อที่จำเลยคัดค้านว่าการตีความในพระราชบัญญัตินี้ไม่อยู่ในอำนาจศาลฟังไม่ขึ้น จึงพิพากษายืน
