แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ที่ดินซื้อขายกันเองปกครองโดยปรปักษ์โฉนดหาย
ย่อยาว
ข้อเท็จจริงปรากฏว่าเมื่อ ๒๐ ปี มานี้ จำเลยกับมารรดาได้ทำหนังสือสัญญากันเองขายที่นารายพิพาทกับ โจทก์ ได้มอบโฉนดกับที่นาให้ โจทก์เข้าปกครองต่อมาเมื่อ พ.ศ. ๒๔๖๓ ผู้รายปล้นบ้าน โจทก์ ได้เก็บเอาหนังสือ สัญญาซื้อขายและโฉนดรายนี้ไปด้วย โจทก์ได้ไปร้องต่อเจ้าพนักงานขอใบแทนโฉนดลงชื่อโจทก์เปนผู้ถือกรรมสิทธิ์ จำเลยร้องคัดค้าน
ศาลเดิมพิพากษาว่าที่นารายพิพาทเปนกรรมสิทธิ์แก่ โจทก์ทางปรปักษ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับคำพิพากษาศาลเดิมว่า พยาน โจทก์เบิกความแตกต่างกันในข้อที่ว่าใครเปนผู้เขียน สัญญาและ โฉนดที่ว่าถูกผู้ร้ายปล้นไปกับหามีในคำตราสินไม่ ให้ยกฟ้อง โจทก์
ศาลฎีกาพิพากษากลับ คำพิพากษา ศาลอุทธรณ์ยืนตาม ศาลเดิมว่า เมื่อ จำเลยและมารดาได้เจตนาสละกรรมสิทธิ์ของตนยอมให้ โจทก์ได้ปกครองที่รายพิพาท โดยถือว่าเปนที่ดินของโจทก์เช่นนั้น ตาม กฎหมายถือว่า โจทก์ได้ปกครองมากว่า ๑๐ ปีแล้วกรรมสิทธิ์ของ จำเลยจึงหมดไป สิทธิ์ของโจทก์ก็เกิดขึ้นในที่รายนี้
