แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
สัญญาก่อสร้างอาคารคอนกรีตเสริมเหล็กบนพื้นดินระบุไว้ว่าถ้างานที่จ้างเกิดการชำรุดบกพร่องเสียหายขึ้นหลังจากระยะเวลา1 ปี ผู้รับจ้างต้องรับผิดตามที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ด้วย หมายความว่าแม้จะเลยกำหนดระยะเวลา1 ปีแล้ว หากมีความชำรุดบกพร่องเกิดขึ้นภายในกำหนด 5 ปี นับแต่วันส่งมอบงานที่จ้าง ผู้รับจ้างก็ยังต้องรับผิดในความชำรุดบกพร่องอันเกิดกับงานที่จ้างนั้นตามบทบัญญัติประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 600 วรรคแรก
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ว่าจ้างจำเลยที่ ๑ ทำการก่อสร้างอาคารเรียนแบบพิเศษโรงเรียนด่านสำโรง จำนวน ๑ หลัง ในราคา ๖,๐๐๐,๐๐๐ บาท ในสัญญามีข้อตกลงว่าหากมีเหตุชำรุดเสียหายเกิดขึ้นแก่อาคารที่ก่อสร้างภายใน ๑ ปี นับแต่วันที่มอบงาน จำเลยจะดำเนินการแก้ไขให้เรียบร้อย หากไม่แก้ไขให้โจทก์มีสิทธิว่าจ้างผู้อื่นให้ทำงานแทนได้ และมีข้อตกลงว่าหากอาคารดังกล่าวเกิดการชำรุดบกพร่องเสียหายขึ้นหลังจากระยะ ๑ ปี จำเลยยังต้องรับผิดตามที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ จำเลยได้ทำงานแล้วเสร็จส่งมอบงานให้โจทก์เมื่อวันที่ ๑๓ กรกฎาคม ๒๕๒๔ ต่อมาวันที่ ๒ พฤษภาคม ๒๕๒๖โจทก์ตรวจพบอาคารดังกล่าวชำรุดเสียหาย ๙ รายการ คำนวณเป็นราคาค่าเสียหายเป็นเงิน ๕๒,๔๐๐ บาท โจทก์ทวงถามแล้วจำเลยไม่ยอมซ่อมแซมตามสัญญา จำเลยทั้งสองจึงต้องรับผิดใช้เงินจำนวนดังกล่าวพร้อมดอกเบี้ยร้อยละเจ็ดครึ่งนับจากวันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จให้แก่โจทก์
จำเลยทั้งสองขาดนัดยื่นคำให้การ
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้ค่าเสียหายให้แก่โจทก์จำนวน ๔๐,๐๐๐ บาท พร้อมดอกเบี้ยร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีนับแต่วันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จ
จำเลยทั้งสองอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยทั้งสองฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่จำเลยทั้งสองฎีกาว่าตามสัญญาจ้างข้อ ๖วรรคแรก ระบุไว้แน่นอนแล้วว่า ให้จำเลยที่ ๑ รับผิดเพียง ๑ ปีส่วนในข้อ ๖ วรรคสองเป็นเรื่องให้รับผิดชอบเรื่องอื่น มิใช่เรื่องระยะเวลาที่ยาวนานกว่า ๑ ปี ความชำรุดบกพร่องตามฟ้องเกิดขึ้นเมื่อพ้น ๑ ปีแล้ว จำเลยทั้งสองจึงไม่ต้องรับผิด เห็นว่าตามสัญญาจ้างข้อ ๖ วรรคสอง ระบุไว้ว่า “ถ้างานที่จ้างเกิดการชำรุดบกพร่องเสียหายขึ้นหลังจากระยะเวลาที่กำหนดข้างต้น ผู้รับจ้างยังต้องรับผิดตามที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ด้วย” หมายความว่า แม้จะเลยกำหนดระยะเวลา ๑ ปี นับแต่วันที่มอบงานแล้ว หากมีความชำรุดบกพร่องเกิดขึ้นภายในกำหนด ๕ ปี จำเลยก็ยังต้องรับผิดตามที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา๖๐๐ วรรคแรก นั่นเอง หาใช่เป็นเรื่องให้รับผิดชอบเรื่องอื่นมิใช่ระยะเวลาที่ยาวนานกว่า ๑ ปี ดังที่จำเลยทั้งสองฎีกาไม่เมื่อความชำรุดบกพร่องที่เกิดกับอาการพิพาทซึ่งเป็นอาคารคอนกรีตเสริมเหล็ก ปลูกสร้างกับพื้นดินเกิดขึ้นภายใน ๕ ปี จำเลยทั้งสองก็ยังคงต้องรับผิดในความเสียหายนั้น ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา ๖๐๐ วรรคแรก
พิพากษายืน
