แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
องุ่น เป็นพืชที่ต้องการน้ำมาก และไม่ใช่พืชที่มีอายุสั้น แม้จะเก็บเกี่ยวครั้งแรกได้ ภายใน 12 เดือน ก็ไม่เป็นพืชไร่ ที่ดินซึ่งปลูกองุ่น จึงไม่เป็นที่นาอันจะได้รับความคุ้มครองตาม พระราชบัญญัติการเช่า ที่ดินเพื่อเกษตรกรรม พ.ศ. 2524
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เช่าที่ดินโฉนดเลขที่ ๘๙๖๖ ตำบลคลองจินดา อำเภอสามพรานจังหวัดนครปฐม เป็นเนื้อที่ ๑ ไร่ จากนางศรีสุข ตันพิทักษ์ เพื่อปลูกพืชไร่คือองุ่นจึงได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติการเช่าที่ดินเพื่อเกษตรกรรม พ.ศ. ๒๕๒๔ ต่อมานางศรีสุข โอนขายที่ดินแปลงดังกล่าวให้จำเลยในราคาไร่ละ ๘,๑๐๐ ซึ่งรวมที่ดินส่วนที่โจทก์เช่าจำนวน ๕ ไร่ด้วย โดยนางศรีสุขไม่เคยแจ้งความจำนงจะขายและระบุราคาที่จะขายรวมทั้งวิธีการชำระเงินให้โจทก์ทราบ โจทก์มีสิทธิตามพระราชบัญญัติดังกล่าวที่จะซื้อที่ดินที่โจทก์เช่าจำนวน ๕ ไร่จากจำเลย แต่จำเลยไม่ยอมชาย ขอให้บังคับจำเลยโอนขายที่ดินจำนวน ๕ ไร่ ดังกล่าวแก่โจทก์
จำเลยให้การว่า โจทก์ไม่เคยเช่าที่พิพาท แต่โจทก์บุกรุกเข้าไปทำประโยชน์ โจทก์ปลูกชมพู่ องุ่น ซึ่งเป็นไม้ยืนต้นมีลักษณะเป็นการทำสวน จึงไม่ได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติการเช่าที่ดินเพื่อเกษตรกรรม พ.ศ. ๒๕๒๔ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า จำเลยเช่าที่ดินพิพาทจากนางศรีสุข ทำการปลูกองุ่นซึ่งเป็นพืชไร่ จึงได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญํติการเช่าที่ดินเพื่อเกษตรกรรม พ.ศ. ๒๕๒๔พิพากษาให้จำเลยโอนขายที่พิพาทให้โจทก์
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า โจทก์ไม่ได้เช่าที่ดินพิพาท พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า พระราชบัญญัติการเช่าที่ดินเพื่อเกษตรกรรม พ.ศ. ๒๕๒๔ มาตรา ๒๑ ได้ให้คำนิยามของคำว่าพืชไร่ว่า เป็นพืชที่ต้องการน้ำน้อยและอายุสั้นหรือพืชซึ่งต้องการน้ำน้อยและสามารถเก็บเกี่ยวครั้งแรกได้ภายใน ๑๒ เดือน เมื่อองุ้นเป็นพืชที่ต้องการน้ำมาก ทั้งไม่ใช่พืชที่มีอายุสั้น แม้จะสามารถเก็บเกี่ยวครั้งแรกได้ภายใน ๑๒ เดือน ก็ไม่เป็นพืชไร่ อันจะถือได้ว่าที่ดินพิพาทเป็นที่มาตามความหมายของพระราชบัญญัติการเช่าที่ดินเพื่อเกษตรกรรม พ.ศ. ๒๕๒๔ โจทก์จึงไม่ได้รับความคุ้มครองจากพระราชบัญญัติดังกล่าว ที่ศาลอุทธรณ์ยกฟ้องโจทก์ ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยในผล
พิพากษายืน.
