แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้มือชกทำร้ายผู้เสียหายถูกที่ขอบตาขวาถึงบาดเจ็บ ทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยชกต้นคอผู้เสียหายไม่ถึงบาดเจ็บ และใช้สันขวานตีถูกที่ขอบตาของผู้เสียหายถึงบาดเจ็บ ดังนี้ เป็นเพียงข้อแตกต่างในรายละเอียดที่โจทก์ต้องกล่าวบรรยายในฟ้อง อันเป็นข้อแตกต่างมิใช่ในข้อสารสำคัญ และจำเลยมิได้หลงข้อต่อสู้เพราะจำเลยให้การปฏิเสธ ศาลย่อมลงโทษจำเลยตามข้อเท็จจริงที่ได้ความได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้มือชกทำร้ายนายเวช แพละออง ถูกขอบตาขวา ๑ ที เป็นเหตุให้ขอบตาช้ำบวม เลือดออกใต้ตาขวา ถึงอันตรายแก่กายและจิตใจ ปรากฏตามผลการตรวจชันสูตรบาดแผลของแพทย์ท้ายฟ้อง ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๕
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นฟังว่าจำเลยชกนายเวชถูกที่คอ ๑ ที และใช้ขวานตีถูกที่ตาข้างขวาอีก ๑ ที นายเวชได้รับอันตรายแก่กายเฉพาะแผลที่ถูกตีเท่านั้น เมื่อโจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้มือชกที่ขอบตามขวา แต่ทางพิจารณาได้ความว่าบาดแผลเกิดจากถูกตี ไม่ได้เกิดจากถูกชก จึงลงโทษฐานชกถูกที่ขอบตาขวาไม่ได้ คงลงโทษจำเลยได้เพียงฐานใช้กำลังทำร้ายนายเวชไม่ถึงกับเป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่กายหรือจิตใจเท่านั้น พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๙๑ จำคุก ๑ เดือน ปรับ ๒๐๐ บาท ให้รอการลงโทษไว้ตามมาตรา ๕๖ มีกำหนด ๑ ปี
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๕ จำคุก ๖ เดือน ปรับ ๒๐๐ บาท ให้รอการลงโทษไว้ตามมาตรา ๕๖ มีกำหนด ๒ ปี
จำเลยฎีกา
คดีมีปัญหาว่า เมื่อโจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้มือชกทำร้ายผู้เสียหายถูกที่ขอบตาขวา ขอบตาช้ำบวม เลือดออกใต้ตาขวา ข้อเท็จจริงได้ความตามทางพิจารณาว่า จำเลยชกต้นคอผู้เสียหายไม่ถึงบาดเจ็บ และใช้สันขวานตีถูกที่ขอบตาขวาของผู้เสียหายถึงบาดเจ็บ จะถือว่าข้อเท็จจริงที่ปรากฏในการพิจารณาแตกต่างกับข้อเท็จจริงที่กล่าวในฟ้องอันจะเป็นเหตุให้ศาลยกฟ้องหรือไม่
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่ากริยาอาการที่จำเลยใช้มือชกหรือสันขวานตีทำร้ายผู้เสียหาย แม้จะไม่เหมือนกันแต่ก็มีลักษณะใกล้เคียงหรือคล้ายคลึงกัน แม้จำเลยจะใช้สันขวานทำร้ายซึ่งไม่ตรงกับฟ้อง ก็เป็นเพียงข้อแตกต่างในรายละเอียดที่โจทก์ต้องกล่าวบรรยายในฟ้อง อันเป็นข้อแตกต่างมิใช่ในข้อสารสำคัญ และจำเลยก็มิได้หลงข้อต่อสู้เพราะจำเลยให้การปฏิเสธ ดังนั้น ศาลย่อมลงโทษจำเลยตามข้อเท็จจริงที่ได้ความได้
พิพากษายืน
