แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 390 กระทงหนึ่งจำคุก 15 วัน และตามพระราชบัญญัติจราจรทางบกอีกกระทงหนึ่ง จำคุก 2 เดือน กับให้ถอนใบอนุญาตขับรถของจำเลยศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เฉพาะให้ยกคำขอให้ถอนใบอนุญาตขับรถของจำเลยเสีย โจทก์ฎีกาคัดค้านดุลพินิจของศาลอุทธรณ์ที่ไม่ถอนใบอนุญาตขับรถ อันเป็นปัญหาข้อเท็จจริงซึ่งศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ไขเล็กน้อย จึงต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยขับรถยนต์ประจำทางโดยประมาททำให้นายเมี่ยงจู แซ่เบ๊ ตกจากรถประจำทางที่จำเลยขับ เป็นเหตุให้นายเมี่ยงจู แซ่เบ๊ได้รับอันตรายแก่กาย และจำเลยไม่กระทำการช่วยเหลือนายเมี่ยงจู แซ่เบ๊ ตามสมควร ไม่แจ้งต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ที่ใกล้เคียงนั้นทันที และไม่แสดงตัวว่าจำเลยเป็นผู้ขับต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ ณ สถานที่เกิดเหตุนั้น แต่ได้หลบหนีไปขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๙๐, ๙๑ พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. ๒๔๗๗ มาตรา ๒๙, ๓๐, ๖๖, ๖๘ พระราชบัญญัติจราจรทางบก (ฉบับที่ ๔) พ.ศ. ๒๕๐๘ มาตรา ๗ ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ ๑๑ ข้อ ๒ และฉบับที่ ๕๙ ข้อ ๖, ๑๑, ๑๓ และถอนใบอนุญาตขับรถของจำเลย
จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามฟ้อง ลงโทษฐานขับรถประมาทเป็นเหตุให้ผู้อื่นบาดเจ็บ จำคุก ๑ เดือน ไม่แจ้งเหตุและหลบหนีจำคุก ๔ เดือน รวม ๒ กระทง จำคุก ๕ เดือน จำเลยรับสารภาพมีเหตุบรรเทาโทษลดโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๗๘ กึ่งหนึ่ง คงจำคุก ๒ เดือน ๑๕ วัน ให้ถอนใบอนุญาตขับรถของจำเลย
จำเลยอุทธรณ์ว่าขออย่าให้ถอนใบอนุญาตขับรถของจำเลย
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกคำขอให้ถอนใบอนุญาตขับรถของจำเลย นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกาว่าสมควรถอนใบอนุญาตขับรถของจำเลย
ศาลฎีกาเห็นว่า ฎีกาของโจทก์เป็นการคัดค้านดุลพินิจของศาลว่าสมควรถอนใบอนุญาตขับรถของจำเลยหรือไม่ ซึ่งเป็นปัญหาข้อเท็จจริง คดีนี้ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ลงโทษจำเลย เมื่อลดแล้วเหลือโทษจำคุกเพียง ๒ เดือน ๑๕ วัน ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ยกคำขอให้ถอนใบอนุญาตขับรถของจำเลย เป็นการแก้ไขเล็กน้อย ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๑๘
พิพากษาให้ยกฎีกาของโจทก์
