แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยใช้มีดดายหญ้าฟันผู้เสียหายโดยสำคัญผิดคิดว่าผู้เสียหายเป็นคนร้าย เช่นนี้ การกระทำของจำเลยหาเป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมายเสมอไปไม่
เมื่อคดีฟังข้อเท็จจริงได้ว่า จำเลยกระทำเพื่อป้องกันเกินสมควรแก่เหตุการกระทำของจำเลยก็หาเป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมายไม่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้มีดดายหญ้าฟันผู้เสียหายโดยเจตนาฆ่าแต่ผู้เสียหายไม่ถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๘, ๘๐ และริบมีดของกลาง
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า จำเลยใช้มีดดายหญ้าฟันผู้เสียหายโดยเข้าใจผิดคิดว่าผู้เสียหายเป็นคนร้าย การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันสิทธิของตน แต่การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันเกินสมควรแก่เหตุ และจำเลยมีเจตนาฆ่า จึงพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๘๐ ประกอบมาตรา ๖๒, ๖๙ จำคุกจำเลย ๑ ปี ๖ เดือน คำให้การชั้นสอบสวนและชั้นศาลของจำเลยเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา ลดโทษให้ ๑ ใน ๓ ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๗๘ คงจำคุกจำเลย ๑ ปี ริบมีดของกลาง
จำเลยอุทธรณ์ว่า การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาว่า เมื่อศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยฟันผู้เสียหายโดยสำคัญผิดคิดว่าผู้เสียหายเป็นคนร้าย การกระทำของจำเลยจึงเป็นการกระทำเพื่อป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมาย เมื่อเป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมายแล้ว ไม่ต้องวินิจฉัยว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันเกินสมควรแก่เหตุหรือไม่
ศาลฎีกาเห็นว่า การที่จำเลยทำร้ายผู้เสียหาย โดยสำคัญผิดคิดว่าเป็นคนร้ายนั้น หาใช่เป็นการกระทำเพื่อป้องกันตัวโดยชอบด้วยกฎหมายเสมอไปไม่ เพราะการกระทำที่จะเป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมายนั้นจะต้องเข้าหลักเกณฑ์ดังบัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๖๘คดีนี้ศาลล่างทั้งสองฟังข้อเท็จจริงต้องกันมาว่าจำเลยกระทำเพื่อป้องกันเกินสมควรแก่เหตุ การกระทำของจำเลยจึงไม่ใช่เป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมาย
พิพากษายืน
