แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ภาพหญิงยืนเปลือยกายกอดชาย ภาพหญิงสวมแต่กายเกงในโปร่งตา มีผู้ชายนอนกอดมือโอบบริเวณทรวงอก ภาพหญิงเปลือยกายท่อนบนใช้มือจับหูโทรศัพท์ กดที่อวัยวะเพศ ภาพหญิงเปลือยกายมีแหคลุมตัว มือข้างหนึ่งกุมนมอีกข้างหนึ่งกุมอวัยวะเพศ ภาพหญิงเปิดเสื้อให้เห็นนม ล้วงมือเข้าในในกระโปรง ภาพหญิงเปลือยอกสวมกางเกงในมือล้วงไปที่อวัยวะเพศ และภาพหญิงเปลือยอกสวมกางเกงขาสั้น มือข้างหนึ่งประคองนมอีกข้างหนึ่งล้วงไปจับที่อวัยวะเพศ ภาพดังกล่าวแม้ไม่เห็นอวัยวะเพศชัดเจน แต่ก็มีลักษณะส่อไปในด้านยั่วยุกามารมณ์ และภาพหญิงเปลือยตลอดร่าง ซึ่งพอเห็นอวัยวะเพศได้บ้างถือได้ว่าเป็นภาพอันลามก ไม่ใช่ภาพศิลปะที่แสดงถึงส่วนสัดความสมบูรณ์ของร่างกาย
ข้อความต่าง ๆ ที่ได้บรรยายถึงการร่วมประเวณีของชายและหญิงอย่างชัดเจนละเอียดลออ โดยบรรยายถึงอารมณ์ของชายหญิงไปในทางยั่งยุกามารมณ์ แม้จะมิได้ใช้ถ้อยคำหยาบคาย ก็ถือได้ว่าเป็นข้อความอันลามก
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยมีไว้และทำให้แพร่หลายซึ่งสิ่งพิมพ์อันลามกเพื่อความประสงค์แห่งการค้าเป็นหนังสือชื่อ คาร์เทีย หนุ่มสาว เล่มเล็ก หนุ่มสาว เล่มใหญ่ นวลนาง ทีเด็ด สุดเฉียบ อัลบั้มชุดนวลนาง ฉกรรจ์ ฝันร้อน ภาพยนต์วิดีโอ นางแบบเงินล้าน ปานเงินเพชรชมภู เพลเมห ปัมมา เกยูร และจัมโบ้พิศมัย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๗
จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า ภาพของกลางไม่เป็นภาพลามก พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์โดยพนักงานอัยการซึ่งอธิบดีกรมอัยการมอบหมายรับรองให้อุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า ภาพและสิ่งพิมพ์ของกลางเป็นสิ่งลามกพิพากษากลับว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๗ รับลดกึ่งคงจำคุก ๑ เดือน ๑๕ วัน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยฎีกาเป็นข้อแรกว่า ภาพหญิงยืนเปลือยกายกอดชาย ในหนังสือหนุ่มสาวเล่มใหญ่ หน้า ๓๐ ภาพหญิงสวมแต่กางเกงในโปร่งตามีผู้ชายนอนกอดมือโอบบริเวณทรวงอก ในหนังสือฝันร้อน หน้า ๔ จากท้ายเล่ม ภาพหญิงเปลือยกายท่อนบนใช้มือจับหูโทรศัพท์กดที่อวัยวะเพศ ในหนังสือภาพยนต์วีดีโอ หน้า ๑๓ ภาพหญิงเปลือยกายมีแหคลุมตัว มือข้างหนึ่งกุมนมอีกข้างหนึ่งกุมอยู่ที่อวัยวะเพศในหนังสือนางแบบเงินล้าน หน้า ๓๐ ภาพหญิงเปิดเสื้อให้เห็นนม ล้วงมือเข้าไปในกระโปรง ในหนังสือเกศณี ปานเงิน แพร เพชรชมภู หน้า ๑๔ ภาพหญิงเปลือยอกสวมกางเกงในมือล้วงไปที่อวัยวะเพศ ในหนังสือปัทมา เกยูร หน้า ๓ จากท้ายเล่มและภาพหญิงเปลือยอกกางเกงขาสั้น มือข้างหนึ่งประคองนมอีกข้างหนึ่งล้วงไปจับที่อวัยวะเพศ ในหนังสือพิศมัย ภุมมา ( จัมโบ้พิศมัย ) หน้า ๑๐ จากท้ายเล่ม เป็นภาพแสดงถึงส่วนสัดความสมบูรณ์ของร่างกาย เป็นภาพศิลปะ หาใช่ภาพลามกดังที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยมานั้น ศาลฎีกาเห็นว่า ภาพเปลือยต่าง ๆ ในหนังสือแต่ละเล่มแม้จะไม่เห็นอวัยวะเพศชัดเจน แต่ก็มีลักษณะส่อไปในด้านยั้วยุกามารมณ์ และยังมีภาพเปลือยของหญิงตลอดร่างกายในหนังสือดังกล่าวอีกหลายภาพ บางภาพก็พอจะเห็นอวัยวะเพศได้บ้างอีกด้วย ซึ่งถือได้ว่าภาพเหล่านั้นเป็นภาพอันลามก ฎีกาข้อนี้ของจำเลยฟังไม่ขึ้น
จำเลยฎีกาข้อต่อไปว่า แม้ในหนังสือนวลนาง หน้า ๒๙ หนังสือฉกรรจ์ หน้า ๔๓ หนังสือสุดเฉียบ หน้า ๒๗ หนังสือคาร์เทีย หน้า ๑๖ หนังสือหนุ่มสาวเล่มเล็ก หน้า ๔๔ หนังสือทีเด็ด หน้ ๓๗ และหนังสืออัลบั้มชุดนวลนาง หน้า ๒๙ จะมีข้อความบรรยายถึงการร่วมประเวณีของชายหญิงแต่ก็ไม่เป็นข้อความลกมกดังที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัย เพราะมิได้ใช้ถ้อยคำหยาบคาย และการพขีบนนวนิยายทั่วไปก็จะต้องบรรยายถึงการมีเพศสัมพันธ์บ้าง อีกทั้งอุทธรณ์ของโจทก์มิได้กล่าวให้แจ้งชัดว่า หนังสือของกลางมีข้อความตอนใด หน้าที่เท่าใด ความว่าอย่างไร คงระบุเพียงว่า มีข้อความบรรยายถึงการร่วมประเวณีของชายหญิงอย่างชัดแจ้งเท่านั้น ศาลอุทธรณ์จึงไม่ชอบที่จะวินิจฉัยให้ ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อความต่าง ๆ ในหนังสือแต่ละเล่มได้บรรยายถึงการ่วมประเวณีของชายหญิงอย่างชัดเจนละเอียดลออ โดยบรรยายถึงอารมณ์ของชายหญิงไปในทางยั่วยุกามารมณ์แม้จะมิได้ใช้ถ้อยคำหยาบคาย ก็ถือได้ว่าเป็นข้อความอันลามก ส่วนอุทธรณ์ของโจทก์ที่มิได้ระบุว่าข้อความลามกมีอยู่ตอนใด หน้าที่เท่าใด มีความว่าอย่างไร เป็นรายละเอียด เมื่อศาลอุทธรณ์ได้พิเคราะห์ถ้อยคำในหนังสือของกลางแล้ววินิจฉัยว่าเป็นข้อความอันลากมก จึงหาเป็นคำวินิจฉัยที่มิชอบด้วยกฎหมายแต่อย่างใดไม่ ฎีกาข้อนี้ของจำเลยฟังไม่ขึ้น…………………….. ฯลฯ ……………………สำหรับฎีกาข้อสุดท้ายของจำเลยที่ขอให้รอการลงโทษจำคุกนั้น
ศาลฎีกาเห็นว่า ………………….มีเหตุอันควรรอการลงโทษ แต่เห็นสมควรลงโทษปรับจำเลยอีกโสดหนึ่งด้วย
พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๗ ลดโทษให้กึ่งหนึ่งแล้วจำคุก ๑ เดือน ๑๕ วัน ปรับ ๑,๕๐๐ บาท โทษจำคุกรอไว้ ๑ ปี นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
