แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยอุทธรณ์คำพิพากษาในคดีมีทุนทรัพย์ไม่เกิน 20,000 บาท ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับอุทธรณ์เพราะเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง การที่จำเลยยื่นคำร้องโดยอ้าง ป.วิ.พ. มาตรา 27 ขอให้ศาลอุทธรณ์เพิกถอนคำสั่งศาลชั้นต้นโดยอ้างว่าเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมายนั้นเนื้อแท้ของคำร้องก็คือการอุทธรณ์คำสั่งของศาลชั้นต้นที่ไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยตาม ป.วิ.พ. มาตรา 234 นั่นเอง เมื่อจำเลยไม่นำค่าฤชาธรรมเนียมและเงินที่ต้องชำระตามคำพิพากษามาวางศาลภายในเวลาที่ศาลอุทธรณ์กำหนด ที่ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งว่าอุทธรณ์คำสั่งของจำเลยไม่ชอบด้วยกฎหมาย ให้ยกคำร้อง จึงชอบแล้ว
ย่อยาว
คดีนี้สืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงินแก่โจทก์จำเลยอุทธรณ์คำพิพากษา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีต้องห้ามอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง จำเลยอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงจึงไม่รับ
จำเลยยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง
ศาลอุทธรณ์สั่งให้จำเลยนำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ต่อศาลตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๓๔ จำเลยไม่ปฏิบัติตามศาลอุทธรณ์จึงสั่งยกคำร้อง
จำเลยฎีกาคำสั่ง
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีของจำเลยมีทุนทรัพย์ไม่เกินสองหมื่นบาทคู่ความต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ในข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา ๒๒๔ ศาลชั้นต้นจึงมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยเพราะอุทธรณ์ของจำเลยเป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง จำเลยอุทธรณ์คำสั่งของศาลชั้นต้นไปยังศาลอุทธรณ์ แต่หาได้ปฏิบัติให้ถูกต้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา ๒๓๔ ด้วยการนำค่าฤชาธรรมเนียมและเงินที่ต้องชำระตามคำพิพากษามาวางศาลหรือหาประกันให้ไว้ต่อศาลไม่ แม้ศาลอุทธรณ์จะให้โอกาสจำเลยปฏิบัติด้วยการกำหนดเวลาให้จำเลยนำเงินดังกล่าวมาวางศาลภายในกำหนด ๗ วันนับแต่วันฟังคำสั่ง จำเลยก็จงใจไม่ปฏิบัติตาม เช่นนี้ที่ศาลอุทธรณ์สั่งว่าอุทธรณ์คำสั่งของจำเลยไม่ชอบด้วยกฎหมายให้ยกคำร้องจึงชอบแล้ว ที่จำเลยฎีกาว่าคำร้องของจำเลยเป็นคำร้องที่อ้างอิงอำนาจของบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา ๒๗ มิได้ต้องการดำเนินกระบวนพิจารณาต่อศาลตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๓๔ นั้น ได้พิเคราะห์คำร้องดังกล่าวของจำเลยโดยตลอดแล้วเห็นว่าจำเลยอ้างมาตรา ๒๗ ขึ้นมาเป็นเหตุแห่งการอุทธรณ์คำสั่งก็เพื่อจะให้ศาลเห็นว่าอุทธรณ์ของจำเลย ซึ่งเป็นอุทธรณ์ข้อเท็จจริงอันต้องห้ามมิให้อุทธรณ์เป็นอุทธรณ์ข้อกฎหมายเท่านั้น เนื้อแท้ของคำร้องดังกล่าวก็คือการอุทธรณ์คำสั่งของศาลชั้นต้นที่ไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยไปยังศาลอุทธรณ์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๓๔ นั่นเอง
พิพากษายืน
