แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่เครื่องหมายการค้าตามคำร้องขอจดทะเบียนของโจทก์และเครื่องหมายการค้าของผู้คัดค้านต่างใช้ตัวอักษร 2 ตัวแรก จากตัวอักษรทั้งหมด 3 ตัว เป็นตัวอักษรเดียวกัน ทำให้เครื่องหมายการค้าของโจทก์และของจำเลยดูคล้ายคลึงกัน นอกจากนี้คำเรียกขานเครื่องหมายการค้าตามคำร้องขอจดทะเบียนของโจทก์ซึ่งออกเสียงว่า “เอสเคพี” ก็ใกล้เคียงกับคำเรียกขานเครื่องหมายการค้าของผู้คัดค้านที่ออกเสียงว่า “เอสเคเอฟ” จนอาจทำให้เกิดความสับสนในการเรียกขานสินค้าตามเครื่องหมายการค้าทั้งสอง แม้การออกเสียงเรียกขานตัวอักษรตัวสุดท้ายจะแตกต่างกันไปบ้าง ก็ไม่ใช่ส่วนสำคัญที่ทำให้คำเรียกขานของเครื่องหมายการค้าทั้งสองแตกต่างกันชัดเจน และเมื่อพิจารณาประกอบกับข้อที่ว่าเครื่องหมายการค้าของผู้คัดค้านซึ่งได้จดทะเบียนไว้ตาม พ.ร.บ.เครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2474 สำหรับสินค้าในจำพวกที่ 13 ทั้งจำพวก และได้มีการต่ออายุเรื่อยมาจนกระทั่งถึงวันที่โจทก์ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า จึงยังคงถือได้ว่าเป็นเครื่องหมายการค้าตาม พ.ร.บ.เครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2534 มาตรา 117 เมื่อโจทก์ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าสำหรับสินค้าจำพวกเดียวกันกับของผู้คัดค้าน จึงถือได้ว่า เครื่องหมายการค้าตามคำร้องขอจดทะเบียนของโจทก์มีลักษณะคล้ายกันกับเครื่องหมายการค้าของผู้คัดค้านที่ได้จดทะเบียนไว้แล้ว จนอาจทำให้สาธารณชนสับสนหรือหลงผิดในความเป็นเจ้าของสินค้าหรือแหล่งกำเนิดของสินค้าได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้พิพากษาเพิกถอนคำวินิจฉัยของจำเลยทั้งสิบที่มีคำสั่งให้ระงับการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าตามคำขอเลขที่ 236380 ของโจทก์ และให้จำเลยทั้งสิบรับจดทะเบียนเครื่องหมาย “S.K.P.” ตามคำขอดังกล่าว
จำเลยทั้งสิบให้การว่า เครื่องหมายการค้าของโจทก์คล้ายกับเครื่องหมายการค้าของผู้คัดค้านที่จดทะเบียนไว้แล้ว จำเลยทั้งสิบชอบที่จะปฏิเสธคำขอจดทะเบียนของโจทก์ได้ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ให้โจทก์ใช้ค่าฤชาธรรมเนียมแทนจำเลยทั้งสิบ โดยกำหนดค่าทนายความ 3,000 บาท
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้เพิกถอนคำวินิจฉัยของจำเลยทั้งสิบที่ให้ระงับการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าตามคำขอที่ 236380 ของโจทก์ และให้จำเลยทั้งสิบรับจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า “S.K.P.” ตามคำขอของโจทก์ ให้จำเลยทั้งสิบใช้ค่าฤชาธรรมเนียมทั้งสองศาลแทนโจทก์ โดยกำหนดค่าทนายความรวม 4,000 บาท
จำเลยทั้งสิบฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศวินิจฉัยว่า คดีมีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยทั้งสิบว่า เครื่องหมายการค้าตามคำร้องขอจดทะเบียนของโจทก์เหมือนหรือคล้ายกับเครื่องหมายการค้าของบริษัทอ๊าดเตียโบลาเก็ท เอสเคเอฟ ผู้คัดค้านซึ่งได้จดทะเบียนไว้แล้ว จนอาจทำให้สาธารณชนสับสนหรือหลงผิดหรือไม่ เห็นว่า เครื่องหมายการค้า “S.K.P.” ตามคำร้องขอจดทะเบียนของโจทก์ และเครื่องหมายการค้า “SKF” ของผู้คัดค้าน แม้จะมีอักษรตัวที่สามซึ่งเป็นอักษรตัวสุดท้ายคือ อักษร P กับอักษร F ต่างกัน และเครื่องหมายการค้าตามคำร้องขอจดทะเบียนของโจทก์จะมีเครื่องหมายมหัพภาคคั่นกลางตัวอักษรแต่ละตัว อีกทั้งลักษณะการเขียนตัวอักษรของเครื่องหมายการค้าทั้งสองดังกล่าวจะแตกต่างกันไปบ้าง แต่เมื่อพิจารณาโดยรวมแล้ว การที่เครื่องหมายการค้าตามคำร้องขอจดทะเบียนของโจทก์และเครื่องหมายการค้าของผู้คัดค้านต่างใช้ตัวอักษร 2 ตัวแรก จากตัวอักษรทั้งหมด 3 ตัว เป็นอักษรตัวเดียวกันทำให้เครื่องหมายการค้าตามคำร้องขอจดทะเบียนของโจทก์และเครื่องหมายการค้าของจำเลย ดูคล้ายคลึงกัน นอกจากนี้คำเรียกขานเครื่องหมายการค้าตามคำร้องขอจดทะเบียนของโจทก์ซึ่งออกเสียงว่า “เอสเคพี” ก็ใกล้เคียงกับคำเรียกขานเครื่องหมายการค้าของผู้คัดค้านที่ออกเสียงว่า “เอสเคเอฟ” จนอาจทำให้เกิดความสับสนในการเรียกขานสินค้าตามเครื่องหมายการค้าทั้งสอง แม้การออกเสียงเรียกขานตัวอักษรตัวสุดท้ายในเครื่องหมายการค้าแต่ละตัวจะออกเสียงแตกต่างกันไปบ้าง ก็ไม่ใช่ส่วนสำคัญที่ทำให้คำเรียกขานของเครื่องหมายการค้าทั้งสองแตกต่างกันชัดเจน และเมื่อพิจารณาประกอบกับข้อที่ว่าเครื่องหมายการค้าของผู้คัดค้านซึ่งได้จดทะเบียนไว้ตาม พ.ร.บ.เครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2474 สำหรับสินค้าในจำพวกที่ 13 ทั้งจำพวก และได้มีการต่ออายุเครื่องหมายการค้าดังกล่าวเรื่อยมาจนกระทั่งถึงวันที่โจทก์ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า เครื่องหมายการค้าของผู้คัดค้านดังกล่าวจึงยังคงถือได้ว่าเป็นเครื่องหมายการค้าตาม พ.ร.บ.เครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2534 ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา 117 แห่ง พ.ร.บ.เครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2534 เมื่อโจทก์ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าสำหรับสินค้าจำพวกที่ 6 ตามประกาศกระทรวงพาณิชย์ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2535) เรื่องการกำหนดจำพวกสินค้าและบริการ ซึ่งออกตามความในมาตรา 5, 9, 80 และ 81 แห่ง พ.ร.บ.เครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2534 รายการสินค้า ท่อร้อยสายไฟ ซึ่งเป็นสินค้าจำพวกเดียวกันกับสินค้าจำพวกที่ 13 ตามรายการจำพวกสินค้าท้าย พ.ร.บ.เครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2474 ที่ผู้คัดค้านได้จดทะเบียนเครื่องหมายการค้าไว้แล้วทั้งจำพวก ดังนั้นจึงถือได้ว่า เครื่องหมายการค้าตามคำร้องขอจดทะเบียนของโจทก์จึงมีลักษณะคล้ายกันกับเครื่องหมายการค้าของผู้คัดค้านที่ได้จดทะเบียนไว้แล้ว ในสินค้าจำพวกเดียวกันจนอาจทำให้สาธารณชนสับสนหรือหลงผิดในความเป็นเจ้าของของสินค้าหรือแหล่งกำเนิดของสินค้าได้ คำวินิจฉัยของจำเลยทั้งสิบที่ให้ระงับการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าตามคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของโจทก์จึงชอบแล้ว
พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์ ให้โจทก์ใช้ค่าฤชาธรรมเนียมทั้งสามศาลแทนจำเลยทั้งสิบ โดยกำหนดค่าทนายความรวม 6,000 บาท.
