แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
บิดาได้รับอนุญาตให้มีอาวุธปืน 1 กระบอก เมื่อบิดาตายบุตรจึงไปแจ้งต่อนายทะเบียน และขออนุญาตมีอาวุธปืนกระบอกนั้น แต่นายทะเบียนไม่อนุญาตกลับสั่งให้ขายปืนนั้นเสียภายใน 6 เดือนแต่บุตรขายปืนนั้นไม่ได้ นายทะเบียนก็มิได้เรียกเอาปืนนั้นไปขายทอดตลาดเสียเองและมิใช่สั่งอย่างไรอีก ปืนนั้นจึงคงอยู่กับบุตรอย่างเดิม ดังนี้ จะว่าบุตรมีอาวุธปืนโดยไม่รับอนุญาตเป็นการผิดกฎหมายไม่ได้
ย่อยาว
ข้อเท็จจริงได้ความว่า นายทาบิดาจำเลยได้รับอนุญาตให้มีอาวุธปืนแก๊บ ๑ กระบอก เมื่อนายทาตายลง จำเลยผู้เป็นทายาทได้มายื่นคำร้องแจ้งการตายของนายทาต่อนายทะเบียน พร้อมกันนั้นจำเลยขออนุญาตมีอาวุธปืนกระบอกนั้นด้วย แต่นายทะเบียนไม่อนุญาต และให้จัดการจำหน่ายภายใน ๖ เดือน ล่วงเลยกำหนดแล้ว ตำรวจจึงไปจับปืนนั้นมาจากจำเลยอัยการจึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.อาวูธปืน ฯลฯ ๒๔๙๐ มาตรา ๗,๗๒
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า เมื่อนายทะเบียนไม่อนุญาตและสั่งให้จำเลยจัดการจำหน่ายปืนเสียภายใน ๖ เดือน แต่มิได้สั่งให้เก็บปืนกระบอกนั้นไว้ ณ ที่ใดปืนจึงคงต้องตกอยู่กับจำเลยตามเดิม เมื่อจำเลยจำหน่ายปืนนั้นไม่ได้ตามคำสั่งของนายทะเบียน ๆ ก็ชอบที่จะเรียกเอามาจัดการขายทอดตลาดตามอำนาจที่มีอยู่ตามพ.ร.บ.อาวูธปืน ฯลฯ ๒๔๙๐ มาตรา ๖๔ วรรคสุดท้าย แต่เมื่อนายทะเบียนไม่ใช้อำนาจนั้นปืนก็ต้องตกอยู่กับจำเลยอย่างเดิม จะหาว่าจำเลยมีอาวุธปืนไว้โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นการผิดกฎหมายอย่างไรได้
จึงพิพากษายืน
