คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1777/2499

แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ย่อสั้น

สัญญาประนีประนอมยอมความซึ่งมีคำพิพากษาให้เป็นไปตามสัญญาจนคดีถึงที่สุดแล้ว คู่ความจะมาฟ้องใหม่ขอให้ทำลายเสียไม่ได้

ย่อยาว

โจทก์ฟ้องขอให้ศาลพิพากษาแสดงว่าที่พิพาทเป็นกรรมสิทธิของโจทก์ ขอให้ทำลายสัญญาซื้อขายระหว่างจำเลยในส่วนที่ล้ำที่ของโจทก์เสีย กับขอให้เพิกถอนสัญญาประนีประนอมยอมความระหว่างโจทก์จำเลย ในคดีแพ่งหมายเลขแดงที่ ๑๔๘/๒๔๙๖ โดยโจทก์อ้างว่าเดิมโจทก์เคยฟ้องจำเลยเรื่องกรรมสิทธิที่พิพาทแล้วครั้งหนึ่ง ต่อมาจำเลยใช้อุบายให้โจทก์พิมพ์ลายมือให้ไป แล้วจำเลยได้เอาไปทำสัญญายอมความในศาลว่าให้จำเลยที่ ๒ เป็นผู้ชี้เขต จำเลยที่ ๒ ได้ชี้เขตโดยไม่สุจริต
จำเลยต่อสู้กรรมสิทธิ และจำเลยที่ ๒ ว่าได้ชี้เขตโดยสุจริต โจทก์ฟ้องซ้ำ
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์ ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าสัญญาประนีประนอมยอมความในคดีก่อนได้มีคำพิพากษาถึงที่สุดแล้ว โจทก์จะฟ้องขอให้เพิกถอนไม่ได้ ที่โจทก์กล่าวในฟ้องว่าโจทก์ถูกหลอกลวงก็ไม่ได้ความว่าถูกหลอกลวงแต่ประการใด สัญญาซื้อขายระหว่างจำเลยด้วยกันนั้นก็เป็นเรื่องผูกพันกันระหว่างจำเลย โจทก์ไม่มีสิทธิที่จะขอให้ทำลาย ศาลฎีกาพิพากษายืน

Share