แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
อายุความตามม.1551 ไช้ฉะเพาะคดีเกี่ยวกับจัดการทรัพย์ไม่เกี่ยวกับการเรียกทรัพย์คืนจากผู้ปกครอง
ย่อยาว
โจทฟ้องว่า จำเลยเปนน้าโจทได้เก็บทรัพย์มรดกของมารดา โจทไว้ไห้แก่โจท ครั้น พ.ส.๒๔๘๔ โจทบันลุนิติภาวะ ได้ขอทรัพย์คืน จำเลยไม่คืนไห้จึงฟ้องเรียก
จำเลยต่อสู้ว่า ได้ไช้จ่ายไปบ้าง ครั้นเมื่อโจทแต่งงานแล้ว จำเลยได้มอบเอกสารหลักถานต่าง ๆ ไห้โจทรับไปตั้งแต่วันที่ ๒๓ ธันวาคม ๒๔๘๓ โจทมิได้คัดค้าน คดีจึงขาดอายุความ
สาลชั้นต้นฟังว่า โจทสมรสเมื่อ พ.ส.๒๔๘๓ จำเลยทำหนังสือมอบทรัพย์สมบัติไห้เมื่อวันที่ ๒๓ ธันวาคม ๒๔๘๓ เรียกว่าอำนาดปกครองสิ้นไปตั้งแต่นั้น โจทนำคดีมาฟ้องเกิน ๑ ปี ขาดอายุความ ไห้ยกฟ้อง
สาลอุธรน์เห็นว่าอายุความตามมาตรา ๑๕๕๑ เกี่ยวกับการจัดการทรัพย์สิน แต่คดีนี้ไม่เกี่ยวกับจัดการทรัพย์สินจึงไห้ยกคำพิพากสาสาลชั้นต้น ไห้พิจารนาพิพากสาไหม่
จำเลยดีกา สาลดีกาตัดสินว่าคดีนี้เปนเรื่องเรียกทรัพย์คืน ไม่ไช่เรื่องเกี่ยวกับการจัดการทรัพย์สิน คดีจึงไม่ขาดอายุความตามมาตรา ๑๕๕๑ จึงพิพากสายืนตามสาลอุธรน์
