แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องฐานฆ่าคนตาย จำเลยต่อสู้ว่า กระทำโดยบรรดาลโทษะตามมาตรา 55 จำเลยย่อมยกขึ้นอ้างในชั้นอุทธรณ์ว่า กระทำเพราะจำเป็นเพื่อป้องกันตัวตามมาตรา 49(2) ได้
พฤตติการณ์ที่ถือว่าเป็นการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ
ย่อยาว
ได้ความว่า นายสอนผู้ตายเมาสุรามาท้าทายจำเลยที่บ้านของจำเลย จำเลยอยู่บนเรือนกำลังจะกินข้าว จำเลยไม่ลงไป ผู้ตายกลับขึ้นไปบนเรือนของจำเลย ใช้ไม้ตีจำเลย ๑ ที ถูกหน้าผากแตกโลหิตไหล จำเลยคว้ามีดขอฟันผู้ตาย ๑ ทีถูกที่คอ ผู้ตายพลัดตกเรือนและขาดใจตาย โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลย ตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙ ลดฐานบรรดาลโทษะตามมาตรา ๕๕ และลดฐานรับสารภาพตามมาตรา ๕๙ คงจำคุก ๓ ปี ๙ เดือน
จำเลยอุทธรณ์ว่า ควรได้รับยกเว้นโทษตามมาตรา ๔๙(๒) เพราะทำเพื่อป้องกันตัว ศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยทำเพื่อป้องกันตัว อันควรได้รับยกเว้นโทษตามมาตรา ๕๐ พิพากษากลับให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยกระทำโดยบรรดาลโทษะ จำเลยย่อยมยกในชั้นอุทธรณ์ว่า กระทำเพราะจำเป็นเพื่อป้องกันตัวได้ เพราะเป็นปัญหาเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อย
ผู้ตายบังอาจขึ้นไปตีจำเลยถึงบนเรือน ตีแล้วยังถือไม้อยู่ จำเลยถูกทำร้ายและเป็นเวลาปัจจุบันทันด่วน จำเลยจึงหยิบมีดขอฟันผู้ตายไป ๑ ที่ ถูกผู้ตายตาย การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ
พิพากษายืน
