แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พ.ร.บ.ปกครองท้องที่ พ.ศ. 2457 มาตรา 123 นั้น หาได้ให้อำนาจแก่กรมการอำเภอที่จะฟ้องร้องในนามของตนเอง เกี่ยวกับกุศลสถานได้ไม่เป็นแต่ให้คอยช่วยเหลือผู้ปกปักรักษากุศลสถานเท่านั้น ฉะนั้นกรมการอำเภอจึงไม่มีอำนาจเป็นโจทก์ฟ้องขับไล่บุคคลใดออกจากกุศลสถาน
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดินและศาลาโรงธรรมอันเป็นที่กุศลสถานสาธารณะและเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดิน อยู่ในท้องที่และการดูแลปกครองรักษาของคณะกรมการอำเภอพระนคร
จำเลยตัดฟ้องว่า โจทก์ไม่ใช่นิติบุคคล ไม่มีอำนาจฟ้อง
ศาลชั้นต้นงดสืบพยาน พิพากษาว่าโจทก์ไม่มีอำนาจที่จะดำเนินคดีให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาว่ามีอำนาจฟ้องได้ตาม พ.ร.บ.ปกครองท้องที่ ๒๔๖๗ มาตรา ๑๒๓
ศาลฎีกาเห็นว่าสถานที่เช่นนี้มิใช่สาธารณะสมบัติของแผ่นดิน กรมการอำเภอไม่มีอำนาจฟ้องคดีนี้เพราะไม่มีบทกฎหมายให้อำนาจฟ้องร้องในกรณีเช่นนี้ได้ อนึ่งตาม พ.ร.บ.ปกครองท้องที่ พ.ศ. ๒๔๕๗ มาตรา ๑๒๓ นั้น ก็เป็นลักษณะแห่งวิธีปกครองท้องที่ ให้ช่วยเหลือผู้ครอบครองเท่านั้นกฎหมายที่กล่าวนี้หาได้ให้อำนาจแก่อำเภอที่จะฟ้องร้องในนามของตนเองไม่ได้ ศาลอุทธรณ์พิพากษาชอบแล้ว
จึงพิพากษายืน
