แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คดีอาญาวันนัดไต่สวนมูลฟ้อง มีแต่ทนายโจทก์ไปศาลแต่โจทก์ไม่ไปศาล พยานก็ไม่ไปศาลเช่นนี้ถ้าทนายโจทก์ขอเลื่อน ก็อยู่ในดุลยพินิจของศาลที่ให้เลื่อนหรือไม่
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เห็นไม่สมควรให้เลื่อน จึงเป็นอันยุติตามที่ศาลชั้นต้น และศาลอุทธรณ์ชี้ไว้เพราะเป็นดุลยพินิจ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๑๕๕, ๑๕๗, ๒๒๒ ถึง ๒๒๕, ๒๒๗
ถึงวันนัดไต่สวน โจทก์ไม่ไปศาล พยานก็ไม่มีทนายโจทก์แถลงว่าได้บอกให้โจทก์ทราบวันนัดแล้วทั้งได้ให้โจทก์เป็นผู้ส่งหมายแก่พยาน แต่โจทก์และพยานโจทก์ไม่มีไปศาลตามวันนัด ไม่ทราบเหตุขัดข้องเข้าใจว่าป่วยขอเลื่อน
ทนายจำเลยคัดค้านไม่ให้เลื่อน
ศาลชั้นต้นเห็นว่าโจทก์ทราบวันนัดแล้วการที่ไม่ไปศาลเพราะเหตุใด ทนายโจทก์ยืนยันไม่ได้ไม่มีเหตุสมควรให้เลื่อน ให้ยกฟ้องเสียอนึ่งศาลชั้นต้นเห็นว่า ป.ม.วิ.อาญามาตรา ๑๖๖ คำว่า โจทก์ ไม่หมายความถึงทนายโจทก์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าในกรณีเช่นนี้อยู่ในดุลยพินิจของศาลคดีศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ไม่เห็นสมควรเลื่อนจึงเป็นอันยุติ ตามที่ศาลล่างชี้ไว้ เพราะเป็นดุลยพินิจ เมื่อดคีเลื่อนไม่ได้เช่นนี้แล้วและพยานก็ไม่มีมาศาล คดีก็ต้องถูกฟ้อง
จึงพิพากษายืน
